Καλά Χριστούγεννα...

Αγαπημένο μου μπλοκάκι,


Σημερα είναι Χριστούγεννα!!! Ημέρα γιορτής και χαράς. Μια ημέρα που την περνάς με την οικογένεια και τους φίλους και όσους αγαπάς. Ημέρα που τρως όλα τα καλά και σε φαγητό και σε γλυκά...μια ημέρα που μετά το καλοκαίρι όλοι την περιμένουμε...


Φέτος όμως θα είναι τά πρώτα μου Χριστούγεννα που θα τα περάσω μακριά από την οικογένεια μου, τους φίλους μου, τα πρώτα Χριστούγεννα που θα τα περάσω ''μόνη μου'' ! Αλλιώς τα προγραμμάτισα και αλλιώς μου ήρθαν. Όταν προγραμματίζεις κάτι είναι φυσικά να σκέφτεσαι και αυτούς που ίσως να τους αφορά...Εγώ λοιπόν έκανα το πρόγραμμα μου χωρίς να γνωρίζω οι άλλοι τι πραγματικά θέλουν να κάνουν σήμερα...Και γι' αυτό το λόγο σήμερα είμαι ''μόνη μου''... Όταν μου ανακοίνωσαν ότι τελικά θα πάνε Κύπρο για Χριστούγεννα και πως δεν θα έμεναν Αγγλία δεν μπορείτε να φανταστείτε πως ένοιωσα...λύπη,θυμό, οργή, ηλήθια, το αίσθημα που πιστεύεις ότι δεν σε νοιάζονται, απογόητευση και στο τέλος κλάματα πολλά κλάματα γιατί ποτέ δεν έχω περάσει μόνη μου αυτό το γεγονός, γιατί ένοιωσα ότι δεν με σκέφτονται, πως το έκανε η ψυχή τους να με αφήσουν μόνη μου, ότι θα μπορούσα να πάω και εγώ αν μου το έλεγαν νωρίτερα να κάνω αλλιώς το προγραμμα μου, αλλά όταν τελικά τους έχεις όλους στο μυαλό σου όταν προγραμμάτιζεις κάτι και δεν έιναι και αυτό που θέλεις στην ουσία να κάνεις, και σου την φέρνουν, νιώθεις πολύ μεγάλος βλάκας, γιατί δεν σκέφτηκες μόνο τον εαυτό σου, αλλά και τους άλλους...


...Όπως και να έχουν τα πράγματα, Χριστούγεννα και μόνος δεν πάνε μαζί...Ή έτσι έχουμε μάθει τελικά;; Οικογενειακές γιορτες, όλο το σόι μαζεμένο παίζουν χαρτιά, τρώνε, λένε αστεία...είναι ωραίες στιγμές...Εγώ είμαι πολύ δεμένη με τους γονείς μου, ποτέ δεν φαντάστηκα να κάνω Χριστούγεννα μακριά τους, ποτε! Αλλά να που δεν πρέπει να λέμε ''ποτε...''

...Παρόλαυτά που ένιωσα εκείνη την στιγμή... Όσο μόνη και να είμαι ή καλύτερα αισθάνομαι, πέρασαν από μπροστά μου για πρώτη φορά ομάδες ανθρώπων που πραγματικά είναι μόνοι τους... Ποτέ δεν το είχα σκεφτεί, μέχρι που 'ήρθα ' στην θέση τους. Εγώ μπορεί να είμαι ''μόνη μου'' αλλά έχω γονείς που με αγαπουν, μιλάμε κάθε μέρα, έχω φίλους έχω κάποιον που θα νοιάζεται για μένα...Ποτέ όμως δεν είχα σκεφτεί τα παιδάκια που είναι σε ύδριμα και κάνουν Χριστούγεννα εκεί, θα μου πεις οι νοσοκόμες είναι καλές και νοιάζονται, αλλά δεν είναι το ιδιο τους λείπει η οικογένεια και ονειρεύονται μια οικογενειακή στιγμή, ποτέ δεν σκέφτηκα ανθρώπους που κάνουν Χριστούγεννα σε νοσοκομείο, πάλι θα μου πεις έχουν την οικογένεια τους προσεύχονται για αυτους αλλά αυτός ο άρρωστος δεν θα ήθελε να ήταν σε ένα τραπέζι να τρώει με τα αγαπημένα του πρόσωπα; Οι φυλακισμένοι; Αυτοί και αν δεν νοιώθουν μόνοι τους, ότι και να έχουν κάνει για τον όποιονδηποτε λόγο που είναι στην φυλακή,και αυτοί θα ήθελαν να είναι κάπου που να νιώθουν αγάπη. Ποτέ δεν σκέφτηκα τους άστεγους, οι υπόλοιπες ομάδες που είπα μπορούν να έχουν ένα ζεστο φαγητό, οι άστεγοι όμως; Δεν έχουν, πόσο μόνοι να νιώθουν, να μην αισθάνονται αγάπη αλλά μόνο περιφρόνηση και ίχτο από εμάς...Εγώ όμως όλα αυτά τα χρόνια είχα οικογένεια, είχα όμορφες στιγμές, είχα φαγητό, είχα κάτι να κάνω ένιωσα αγάπη, ζεστασιά όμορφα Χριστούγεννα...Και φέτος απλώς έτυχε, όλοι αυτοί όμως ίσως είναι κάθε χρόνο μόνοι τους...

Ένιωσα πολύ άσχημα που είχα δει μόνο τον εαυτό μου στην αρχή...έλεγα 'Μα καλά δεν νοιάζονται θα με αφήσουν Χριστούγεννα ημέρα μόνη μου;; Τουλάχιστο για μένα, αφού ξέρουν πόσο πιεσμένη είμαι...' έτσι έλεγα και εννοείτε πως έκλεγα!!...Στην ουσία είδα μόνο τον εαυτό μου, φέρθηκα εγωιστηκά, όμως ποτέ δεν τους το είπα, ίσως και ακόμα να το νιώθω αλλά είναι εγωιστικό γιατί αυτοί ήθελαν να κάνουν Χριστούγεννα οικογενειακά κάπου που νιώθουν αγάπη και όχι μόνοι τους σε μια άλλη χώρα...Ίσως και αυτοί να φέρθηκαν εγωιστηκά...Αλλά εγώ ένιωσα μεγάλη ντροπή και αμέσως ζήτησα συγγνώμη για την σκέψη μου...

Αλλά επειδή είμαι και θετικός άνθρωπος, όλο αυτό που είμαι μόνη μου, μου έμαθε κάτι...πόσο πολύ αγαπώ τους γονείς μου, την οικογένεια μου, όλες τις οικογενειακές στιγμές που τις περνάς κάθε χρόνο τις ίδιες, όταν λείψεις για μια φορά καταλαβαίνεις ότι τίποτε δεν είναι ίδιο τελικά και τίποτε δεν είναι δεδομένο, ειδικά οι γονείς μας δέν είναι δεδομένο...

Καλά Χριστούγεννα Χρονια πολλά με υγεία πάνω από ολα και κοιτάξετε να περάσετε όσο πιο ωραία μπορείτε με την οικογένεια σας με όσους αγαπάτε, τίποτε δεν είναι δεδομένο, να ζήτε τις στιγμές είτε είστε με την μαμά σας και τον μπαμπά σας είτε με φίλους, με τον όποιονδηποτε να ζήτε και όχι μόνο τα Χριστούγεννα αλλά πάντα...αυτή είναι οι ζωή αποτελέιται από στιγμές που τις μοιραζόμαστε με τους άλλους ή και με τον εαυτό μας...

Χρονια πολλά, καλά Χριστούγεννα και όταν καθήσετε στο τραπέζι σκεφτείτε όλους αυτούς που είναι μόνοι τους, όχι έμενα, αλλά αυτούς που είναι πραγματικά μόνοι τους!!

Χρονια πολλά με υγεία,

Ραφαελα

''If it doesn't challenge you, it doesn't change you ''

Μου αρεσει πολυ αυτη η λεξη ''challenge''!!! Ισως η μονη αγγλική λέξη που μαρέσει...

Χθες είχαμε ένα σεμινάριο για τα μαστερς, μεταπτυχιακά, να μας μιλήσουν για του χρόνου και να μας λύσουν απορίες γενικά με το θέμα των μεταπτυχιακών ή ερωτήσεις για funded PhD. Όταν μια κοπέλα αγγλίδα από την τάξη μου είχε ρωτήσει την καθηγήτριά μου αν το πτυχίο της είναι αναγνωρίσμένο σε άλλα Ευρωπαικά πανεπιστήμια, της είπε πως ναι και ότι είναι καλό να πάμε σε μια άλλη χώρα να σπουδάσουμε, γιατί είναι πολύ σημαντικές οι ξένες γλώσσες...! Η καθηγήτρια της είπε ότι πολλοί ξένοι φοιτητές έρχονται στην Αγγλία να σπουδάσουν, και μάλιστα προπτυχιακές σπουδές! Και εκείνη την στιγμή λέει ''Που ειναι η Ραφαελα?'' και εγώ να μένω κάγκελο και να λέω εδώ ειμαι και τι μου λεέι νομίζετε;;

 ''Tell us your experience? Why you decided to study in the UK? Come on stand up and talk us just five minutes your experience... ''

Βλέπετε είμαι η μόνη ξένη φοιτήτρια και έπρεπε να αφησω όλους τους φόβους και τις ανασφάλειες των Αγγλικών μου στην άκρη, γιατί μου δώθηκε για πρώτη φορα η ευκαιρία να μιλήσω σε όλους τους Άγγλους συμφοιτητές μου που όλο παραπονιούνται ότι είναι δύσκολα, δεν έχουν χρόνο να κάνουν τις εργασίες τους στην ώρα τους ή μάλλον ήρθε η ώρα να τους δείξω ότι είναι ντροπή γι αυτούς να αντιδρούν έτσι όταν υπάρχουν φοιτητές που έρχονται από άλλη χώρα και σπουδάζουν στα Αγγλικά για πρώτη φορά και επιτυγχάνουν καλύτερους ή και ισοδύναμους βαθμούς σαν και αυτούς, που για μένα έπρεπε να είχανε όλοι ''Α''! Ντρεπόμουνα τόσο πολύ γιατί ήμουν απροετοιμαστη, αλλά τελικά είχα μιλήσει...

Θα τα γράψω όπως ακριβώς τα είπα...

''Well, oh my god (πρέπει να το κόψω αυτο χαχα)!! It was the most important decision I have ever ever done in my life. I decided to study abroad since I failed an entry to the Aristotle University in Thessaloniki, in Greece for anyone does not know where is it. So I came in England, especially here in Derby University to study for first time in English at the age of 18 and far away from my family!! It was so difficult for me because the English language isn't my favourite language but is one of the most important languages in the world. So, you know I failed two modules in my first year because the language, my lecturers your lectures told me that I must improve my English, all the feedback I was getting back from my assignments referred to my English and all of these made me feel like what are you doing here is not for you, go back to Cyprus and study in Greek, it was the worst feeling ever, because I was trying too much and I had the same results, I am still trying, I am studying 10-15 hours per day because I want to have the same grades as you, because for you is much more easier than me to understand everything from the lecture, I mean what the lecturer is saying in the class. However, I like to challenge myself and I like to have goals in my life and the number one goal is to graduate with First degree (A) because I want to show firstly to me that YOU CAN DO IT in any language and secondly to everyone that told me YOUR ENGLISH IS POOR!! I am not talking for my teachers here, all the stαff help me so much and I am very thankful for their help and for the encourage they gave me all of these years. However, I am not going to study again in another country and starting again from zero, but trust me it was, it is the best decision I have ever done and I recommend to everyone to have this experience because you learn so much things, not only another language which is so important to know more than one language and  also it is good for your CV, but you build your personality, you know your weaknesses and try to improve them, like me I improved my English and I am still improving it. Ι am very proud for my self for the level that I am now, I have got a very good grades, almost all first (A) because I never give up and I am trying  more and more, you know nothing comes so easy, and I did not imagine this future for me when I was a child so I am sure, if you decide to go abroad for studies you will thanks yourself for this decision and I am sure again that you are gonna change 360 degrees your thinking, your opinions and your values. It is amazing experience! So, that's it ...sorry for my English :)"

So, ειναι αυτό που λέμε τα είπες και ξαλαφρωσες χαχα. Η αλήθεια είναι ότι όντως ήταν η καλύτερη επιλογή που είχα κάνει ποτέ στην ζωή μου. Αλλιώς το περιμένα, το φανταζόμουνα το μέλλον και αλλίως τα βρίσκω και είναι πολύ διαφορετικό απ ότι το φανταζόμουν, τα ανάτρεψα όλα, και αυτό είναι το ωραίο - η ανατροπή να μην ξέρεις πως θα σου βγει τελικά. Ειμαι πολύ ευτυχισμένη που δεν μετάνιωσα γι αυτή την επιλογή/απόφαση μου, γιατί τα Αγγλικά όντως ηταν ένα challenge για μένα και είναι. Πάντα πήγαινα κόντρα σε όλους και σε όλα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου μωρό, έχω πείσμα και τις περισσότερες φορές είναι καλό χαρακτιριστηκό (κάποιε φορές βέβαια είμαι αγύριστο κεφάλι αλλα τελοσπάντων δεν ειναι της ωρας χαχαχα)...!!

 

Αυτό είναι ένα παράδειγμα που είχα για να σας πω να μην φοβάστε τις προκλήσεις και να ζήσετε τα όνειρά σας. Να θυμάστε πάντα ότι τίποτα δεν μας χαρίζεται τόσο εύκολα...αν κάτι το θέλεις πολύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να μην φοβάσαι και να αγωνίζεσαι μέχρι το τέλος. Επίσης να θυμάσαι ότι το τέλος θα έρθει πάντα έρχεται, αυτό που θυμάσαι και εκτιμάς όμως είναι το ταξίδι...τι έχεις μάθει από όλο αυτό; Για μένα ήταν το μεγαλύτερο σχολείο...δεν σπούδασα μόνο Βιολογία, έχτισα τον εαυτό μου...έμαθα να ζω μόνη μου, να μην περιμένω κανένα να με βοηθήσει όταν θέλω βοήθεια, να χειρίζομαι τα λεφτά μου και να μην ζητώ παραπάνω από τους γονείς μου και φυσικά εκτίμησα αξίες, πρώτα από όλα την οικογένεια μου είδα πόσο πολύ τους αγαπώ και ότι είναι οι μόνοι άνθρωποι που ήταν δίπλα μου, οι υπόλοιποι ήταν απλώς κομπάρσοι...και είχα για πρώτη φορά σκοπούς στην ζωή μου, δεν έκανα κάτι απλώς για να το κάνω και να λέω τελείωσα ένα πτυχιο ε και;; Έχω όνειρα, οι προκήσεις πολλές και αυτό ήταν μόνο η αρχή για μένα...

 

...Η ζωή είναι μια πρόκληση και μόνο καλά έχει...μην φοβάστε να τις αντιμετοπίζετε...μόνο πιο καλοί βγαίνουμε από αυτές, γι αυτός είναι ο στόχος τους να μας αλλάξουν σαν άνθρωπο, να σκεφτόμαστε διαφορετικά με άλλη οπτική γωνιά και να μας δίνουν δύναμη και πείσμα να μην τα παρατάμε...

...γιατί ίσως η πρόκληση να είναι η ευκαρία σου να αποδείξεις ποιος είσαι και τι θέλεις από την ζωή σου...Μην φοβάσαι αντιμετώπισε την...πιο καλός θα βγεις...

επειδή... ''...we grow by challenging ourselves '' -  Fantaskey, B.

“If you are facing a new challenge or being asked to do something that you have never done before don’t be afraid to step out. You have more capability than you think you do but you will never see it unless you place a demand on yourself for more.” - Joyce Meyer

Πολλές πολλές καλημέρες φίλοι μου...

 

και να θυμάστε

 

''If it doesn't challenge you, it doesn't change you ''

Αρπαξε την ευκαιρια...

Επιτέλους έχω βρει λίγη ώρα να σας γράψω...

Άρπαξε την/τις ευκαιρίες λοιπόν...

Με αφορμή τον μικρούλη μου αδερφό ήθελα να γράψω αυτό το ποστ. Ο μικρούλης μου αδερφός διαγωνίστηκε πριν λίγες ημέρες σε ένα διαγωνισμό ταλέντων, όπως το 'Ελλάδα έχεις ταλέντο', έτσι και το χωριό μου διοργάνωσε έναν αντίστοιχο διαγωνισμό για φιλανθρωπικό σκοπό (παντα!) και έλαβαν μέρος πολλά παιδιά. Καταρχήν θέλω να πω ένα μπράβο σε όλα τα παιδιά όπου έλαβαν μέρος σε αυτόν τον διαγωνισμό αχέτως την θέση που πήρανε, για τον λόγο και μόνο που είναι για να βοηθήσουμε τους φτωχούς συγχωριανούς μας, είναι όλοι νικητές!!!

Στην αρχή ο μικρός δεν ήθελε να πάει φοβόταν ότι δεν θα έρθει πρώτος. Εγώ του έλεγα ότι κανένας δεν πάει με το μυαλό ότι δεν θα έρθει πρώτος. Όλοι νιώθουνε έστω την ελπίδα της πρωτιάς. Ακόμα  του έλεγα πως δεν έχει σημασία η θέση, σημασία έχει να πας. Τελος πάντων να μην τα πολυλογώ έπεισα τον μικρό να πάει...

Εγώ όταν ήμουν στο γυμνάσιο και στο λύκειο, κύριως στην τρίτη λυκείου που ήταν η πιο δύσκολη χρονιά αφού είχαμε και της Πανγκύπριες για τα Πανεπιστήμια Κύπρου και Ελλάδας,  ότι διαγωνισμό και δραστηριότητα είχε το σχολείο ήμουν μέσα. Τι μαθηματικές ολυμπιάδες, τι διαγωνισμούς φυσικής, βιολογία, χημεία, δημοσιογραφίας, έκθεσης, βουλή των εφήβων, θέατρο, πανελλήνιους διαγωνισμούς, ευρωπαικούς, ότι διαγωνισμό είχε εγώ πρώτη πρώτη!! Είχα πάρει αρκετά πρώτα βραβεία, και δεύτερο και τρίτο και πολλές φορές είχα πάρει απλώς βεβαίωση σημετοχής...! Αλλά σημασία δεν έχει το βραβείο και η θέση που πήρες, αλλά όλο αυτό που παίρνεις από τον διαγωνισμό. Τι ζείς στον διαγωνισμό, οι εμπειρίες και οι αναμνήσεις που αξίζουν μια ζωή... Οι διαγωνισμοί στα σχολεία γίνονται μόνο και μόνο για να μας δέιξουν τη σημαίνει ευκαιρία για την υπόλοιπη ζωή, σέ όλες τις πτυχές της!!

Ααα έχω και αυτό το παράδειγμα... Το καλοκαίρι που μας πέρασε, η σχολή μου έβγαλε internships για τους φοιτητές. Βρήκα ένα που με ενδιέφερε και έστειλα βιογραφικό, λεώ γιατί όχι καλή ευκαιρία. Μετά άρχισα να σκέφτομαι αρνητικά και λέω στον εαυτό μου 'Τι κάνεις τώρα, πας να κάνεις τι; Υπάρχει πιθανότητα να σε επιλέξουν, όταν οι συμφοιτητές σου μιλάνε καλύτερα αγγλικά και τυγχάνει να έχουν καλύτερο βιογραφικό με εμπειρία από εσένα...'. Τελικά το έστειλα, λέω ας ζήσω και εγώ την διαδικασία του interview και ας μην με πάρουν! Κάι έτσι και έγινε...ούτε αγχόθηκα για πρώτη φορά στην ζωή μου, ήμουν πολύ χαλαρή! Ήμουν και διπλοματική στις απαντήσεις μου χαχα...και λέω ίσως τους αρέσω...Τελικά δεν με πήρανε, αλλά ξέρεις τι; Δεν στεναχωρέθηκα καθόλου, μόνο κέρδισα από αυτή την μικρή διαδικασία του interview! Έμαθα πως γίνεται, τι ερωτήσεις περίπου σε ρωτάνε, γιατί όταν θα έχω ξανά θα είμαι πιο έτοιμη!

Ευκαιρία λοιπόν, σημαίνει ότι σου δίνεται κάτι απλόχερα από κάποιον και εσύ έχεις την δυνατότητα να επιλέξεις αν θα την αρπάξεις και θα την ζήσεις είτε σου βγει σε καλό, είτε σε κακό! Συνήθως οι ευκαιρίες μια φόρα μας δίνονται, και πιστεύω ότι είναι καλό να τις αρπάζουμε και να δείχνουμε το 101% του εαυτού μας, γιατί ίσως να μην υπάρξει άλλη!! Και συνήθως οι καλύτερες ευκαιρίες είναι οι πρώτες, γιατί στις δεύτερες απλώς διωρθώνεις αυτό που πήγε στραβά...θα μου πεις βέβαια και αυτό ευκαιρία είναι...απλώς αυτός που στην δίνει είναι πιο επιφυλακτικός μαζί σου (αυτό όμως δεν ισχείει σε όλες τις περιπτώσεις)!Όταν κάτι πάει στραβά και δεν σου βγει σε καλό όπως εμένα με το interview, μην σκας, και τι έγινε; τυχαίνουν αυτά...και πίστεψε με ίσως κερδίσεις παραπάνω έτσι, αυτό που αξίζει είναι η πορεία, το να κερδίσεις ή να χάσεις ισούνται με 5,10, 30, 60 λεπτά χαράς και λύπης αντοίστιχα; Η πορεία αξίζει περισσότερο...!

Ευκαιρίες μας δίνονται κάθε μερα, πάρε σήμερα αυτή που θα σου δωθεί και αν χάσεις...να θυμάσει αυτό 'Και τι εγίνε;; Βγήκα καλύτερος άνθρωπος με περισσότερη εμπειρία!'


“Moments, when lost, can't be found again. They're just gone.”  ― Jenny Han

“Our lives are defined by opportunities, even the ones we miss.”  ― Eric Roth

 “Sometimes the little opportunities that fly at us each day can have the biggest impact.”  ― Danny  Wallace

Αυτό αδερφούλη μου για σένα και να ξέρεις σαγαπώ πολύ και να είσαι αισίοδοξος!!! Η ζωή μπροστά σου και όλες οι ευκαιρίες στα πόδια σου...άρπαζετες μία μία γιατί ζούμε δύσκολες εποχές και δεν μας δίνονται εύκολα! Μην αφήσεις ευκαιρία χαμένη, παντα θα είσαι κερδισμένος έιτε χάνεις...

Με πολύ αγάπη η αδερφούλα σου,

Ραφαελα

Καληνύχτα!!!

Καλή αρχή...

Σας εύχομαι όλους καλό μήνα και καλή αρχή σε ότι ξεκινάτε. Για μένα ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας της αρχής, γιατί από τον καιρό που άρχισα το σχολείο κάθε Σεπτέμβριος ήταν μια καινούργια αρχή...καινούργια τάξη, καινούργια δασκάλα, μετα καινούργιο σχολείο και πάει λέγοντας...Φέτος όμως είναι μια καινούργια χρονιά αλλά ταυτόχρονα η τελευταία...αλλά ότι τεέιωνει, κάτι αρχίζει!!

Ναι, ναι και ναι ειμαι ευτυχισμένη, και όταν είμαι ευτυχισμένη μαρέσει να μοιράζομαι την ευτυχία μου. Επιτέλους είμαι στο τρίτο και τελευταίο έτος της σχολής. Για να φτάσω εδώ που βρίκσομαι έχω περάσει πολλές δυσκολίες, γιατί όταν ξεκινάς κάτι να μην περιμένεις ότι είναι εύκολο, όλα είναι δύσκολα και αν θέλεις να επιτύχεις στην ζωή σου και να κάνεις τα όνειρα σου πραγματικότητα πρέπει να δουλέψεις σκληρά και να έχεις στο μυαλό σου ότι τίποτα δεν μας έρχεται τόσο εύκολα! Φέτος θα εκπληρώσω ένα από τα αμέτρητα όνειρα που έχω: Να αποφοιτήσω από το πανεπιστήμιο...ίσως κάποιοι να λένε σιγά το πράγμα αλλά για μένα είναι πολύ σημαντικό να επενδυείς στην γνώση και στον εαυτό σου...

Να σας πω μια ιστορία...

‘ Ήταν κάποτε ένας άνδρας και καθώς πήγαινε στην δουλειά του κάποιος του άρπαξε το πορτοφόλι. Του πήρε τα πάντα, χρήματα, πιστωτικές κάρτες ταυτότητα τα πάντα. Αλλά αυτά δεν συμβαίνουν κάθε μέρα; Κάθε μέρα δεν ακούμε κλεψιές λόγω της κρίσης και της φτώχειας; Ήταν πολύ αναστατωμένος αυτός ο κύριος, μέχρι που συνάντησε κάποιον στον δρόμο και ξαφνικά του λέει ‘Υπάρχει σίγουρη αξία στην ζωή;;’. Ο άνδρας έμεινε να κοιτάζει απορρημένος, τι να εννοεί ο άγνωστος περαστικός άραγε;; Και ο άγνωστος συνέχισε τις ερωτήσεις ‘Ποια είναι η καλύτερη επένδυση;’.Ο άνδρας έμεινε σιωπηλός να τον κοιτάζει και τότε ο άγνωστος του είπε ‘Ο Βενιαμίν Φραγκλίνος είπε ‘κανείς δεν μπορεί να σου κλέψει το πορτοφόλι σου εαν το αδειάσεις πρώτα μέσα στο κεφάλι σου’’.

‘Η γνώση η καλύτρερη επένδυση, δεν φθείρεται δεν χάνεται και όταν την κατακτήσεις σου ανήκει για πάντα...’ Γι αυτό επενδύστε στον εαυτό σας και στην γνώση...σε ένα κόσμο που ζούμε σήμερα η γνώση είναι το πιο ισχυρό όπλο που μπορείς να έχεις...όσα χρήματα και να έχεις όσο πλούσιος και να είσαι χωρίς γνώσεις δεν έχεις τίποτα, είσαι φτωχός!!!

Και όταν λέμε γνώσεις, εννούμε το κάθε μέσο που μπορείς να χρησιμοποιήσεις για να μάθεις κάτι, όχι μόνο ένα πανεπιστήμιο ή τα βιβλία που χρησιμοποιείς γιατί σε ένα βιβλίο πόση γνώση μπορείς να βρεις; Η γνώση δεν σταμάτα ποτέ στο περιεχόμενο του βιβλίου...αυτό που συνεχίζει τις γνώσεις είναι η αμφισβήτηση η οποία φέρνει νέα επιτεύγματα και ανακαλύψεις!! Το να ρωτάς ‘ΓΙΑΤΙ;;’ γιατί με το να μένουμε σε αυτά που λέει ο λέκτορας ή το βιβλίο τότε μένουμε στάσημοι...Δείτε τα πράγματα από άλλη οτική γωνία, ρωτήστε κρίνεται πάρτε πληροφορίες για αυτό που διαβάζετε και όπως είπε κάποτε ο Κομφούκιος ‘Αυτός που ρωτάει φαίνεται ανόητος για 5 λεπτά, αλλά αυτός που δεν ρωτάει μένει ανόητος για πάντα’  

“Any fool can know. The point is to understand.” ― Albert Einstein

“Reading furnishes the mind only with materials of knowledge; it is thinking that makes what we read ours.” ― John Locke

Σας εύχομαι όλοψυχα καλή χρονιά σε όλους και να κάνετε τα όνειρα σας πραγματικότητα...

Καλη επιτυχίας σε όλους και να μην ξεχνάτε ότι τηω γνώση δεν μπορεί να σου την κλέψει κανείς!!

Και να μαθαίνεις όσα περισσότερα μπορείς σήμερα, γιατί ίσως να μην υπάρχει αύριο...!!

Υπάρχει χειρότερο συναίσθημα από την ζήλεια;;

Έχω πολύ καιρό να γράψω κάτι, αλλά έχω πολύ καιρό που θέλω να γράψω το συγκεκρίμενο θέμα. 

Ζήλεια...τι είναι λοιπόν η ζήλεια; Κάποιοι λένε ότι έχει δύο έννοιες, καλή και κακή...Πιστεύεις ότι το συναισθημα αυτό έχει καλή έννοια; Εγώ ΟΧΙ...για μένα ζήλεια = κακία! Απλά υπάρχει η αθώα ζήλεια...

Έχω νοιώσει πολλές φορές το συναίσθημα της ζήλειας. Όταν ήμουν μικρή για παράδειγμα ένιωσα να ζηλεύω τον μικρό μου και μεγάλο μου αδερφό ή τον ξάδερφό μου για διάφορα πράγματα, που τώρα που τα σκέφτομαι είναι βλακείες...αλλά βλεπεις ήταν αθώα ζήλεια...δεν ζήλευα για να κάνω κακό σε αυτούς απλά σαν μικρό κορίτσι που ήμουν ήθελα και εγώ λίγο παραπάνω προσοχή από την μαμά μου, ή ήθελα και εγώ το συγκεκριμένο παιχνίδι...Μεγαλώνοντας όμως δεν υπάρχει αθώα ζήλεια...υπάρχει κακία γι αυτούς που αγαπάς, για κάποιους που επέτυχαν στην ζωή τους ή για τον όποιονδηποτε... Έχω νοιώσει και αυτή την ζήλεια, γιατί κανένας άνθρωπος δεν ζηλεύει, όλοι ζηλεύουμε, δυστυχώς. Έχω ζηλέψει αρκετές φίλες μου και έλεγα ''Γιατί αυτές να είναι αδύνατες όμορφες, να έχουν αγόρια και εγω όχι;'', αν και αυτή η ζήλεια μπορεί να λέγεται και παράπονο, ή έχω ζηλέψει τον φίλο μου...αλλά ποτέ δεν το έδειξα στον άλλον...Ποτέ όμως δεν έχω ζηλέψει υπερβολικά κάποιον, γιατί κάπου εκεί το χάνεις το παιχνίδι..Η ζήλεια είναι φυσιολογική όταν δεν είναι υπερβολική, όταν γίνει υπερβολική τότε η φαντασία χτυπά κόκκινο και υποφέρεις, όχι από την ζήλεια που νιώθεις αλλά από την φαντασία και τις ιδεές που σου μπαίνουν στο μυαλό για τον άλλον...

Επίσης έχω νοιώσει το συναίσθημα να με ζηλεύουν...Και τώρα δεν ξέρω πιο είναι το χειρότερο, να πιάσεις τον εαυτό σου να ζηλέυει ή να αισθάνεσαι την ζήλεια που νιώθει ο άλλος για σενα... και τα δύο είναι βασανιστικά αλλά το δεύτερο νομίζω σε πνίγει ειδικά όταν είναι υπερβολική ζήλεια. Έχω αισθανθεί ζήλεια από τον καιρό που έχω αλλάξει την εμφάνιση μου, από ανθρώπους που πίστευα ότι χάρηκαν με αυτή την αλλάγη, από ανθρώπους που ίσως να νόμιζα ότι συνέβαλαν σε αυτή την αλλάγή...αυτό που κάνω όμως είναι να μην δίνω σημασία...για να με ζηλεύουν σημάινει ότι τους εμπνέω είτε θετικά είτε αρνητικά. Έχω αισθανθεί και υπερβολική ζήλεια που η συγκεκρίμενη απλά σε πνίγει, δεν θέλεις να κάνεις τίποτε για να μην ζηλευει ο άλλος, ίσως να αλλάξεις τις συνήθειες σου για να σταματήσεις να πνίγεσαι από όλο αυτό, από την φαντασία και τις ιδεές του άλλου...Αυτό όμως είναι λάθος, αν σε αγαπά ο άλλος δεν σε ζηλεύει τόσο ώστε να αλλάξεις τις συνήθειές σου, τους φίλους σου και γενικά ότι είσαι εσύ...εμπιστοσύνη χρειάζεται! 

Τελικά η ζήλεια είναι ένα άσχημο συναίσθημα που μπορείς να νιώσεις για κάποιον ή να το εισπράξεις από κάποιον και δυστυχως το νιώθουμε όλοι μας...! Απλά ή προσπαθείς να το σταματήσεις ή το βλέπεις σαν θετικό για να αλλάξεις τον εαυτό σου...ποτέ όμως μην ασχοληθείς γιατί θα γίνει υπερβολικό συναίσθημα, θα χάσεις το παιχνίδι και με αυτό χάνεις αγαπημένα σου πρόσωπα. Και αν νιώσεις να σε ζηλεύουν, απλά δες το σαν μια έμπνευση...αν σε ζηλεύουν υπερβολικά, απλά φεύγεις γιατί πολύ απλά έτσι έισαι και δεν θα δώσεις εξηγησεις και δεν θα αλλάξεις για κάνενα και για καμία φαντασία...

Και να θυμάσαι λοιπόν ότι η ζήλεια είναι ένα κακό συναίσθημα και να το αποφεύγεις όσο πιο πολύ μπορείς...

“Man allowed by God to do good and evil. That's why some of angels feel so jealous.” ― Toba Beta

Απλά πίστεψε...

Όλοι μας θέλουμε κάτι πολύ στην ζωή μας, είτε κάτι μικρό είτε κάτι μεγάλο θέλουμε να το έχουμε, να το κάνουμε ή να το πραγματοποιήσουμε, αρκεί να πιστέψουμε σε εμας, στις ικανότητες μας και απλά να το πιστέψουμε ότι μπορεί να γίνει! Ότι θέλεις κάτι πολύ γίνεται, αν δεν γίνει σημαίνει δεν το ήθελες αρκετά...

Πέρσυ το καλοκαίρι, σαν σήμερα έκανα το πρώτο μου μάθημα οδήγησης. Εντάξει κανένας δεν γεννήθηκε και να τα ξέρει και να είναι τέλειος σε όλα, έτσι δεν είναι; Εγώ ας πούμε δεν είχα ιδέα από αυτοκίνητο, αλλά το έπαιρνα το αυτοκίνητο του παππού και έκανα βόλτες, όχι κάπου μακριά στο χωριό μου εννοείται, αλλά η διαφορά ήταν ότι αυτό ήταν αυτόματο, ενώ εγώ επειδή είμαι μαζοχίστρια (ναι που να μην ήμουνα) επέλεξα να βγάλω δίπλομα οδήγησης με ταχύτητες για 3 λόγους και μόνο:

• Ο μπαμπάς μου, μου έλεγε 'Όχι με ταχύτητες θα κοπείς, βγάλε με αυτόματο...'
• Γιατί όλοι μου έλεγαν ότι θα κοπώ με την πρώτη αν βγάλω με ταχυτητες...και γενικά θα με εκοβαν με την πρώτη, έτσι μ έλεγαν
• Και γιατί ήθελα να αποδείξω σε όλους ότι μπορώ και με ταχύτητες και πως θα περνούσα με την πρώτη το test...αλλά πιο πολύ στον εαυτό μου ήθελα να αποδείξω ότι όταν κάτι το θέλεις γίνεται, απλά πρέπει να πιστευεις σε εσένα..

Έκανα συνολικά 70, 80 μαθήματα (ναι μην γελάτε), αλήθεια δεν θυμάμαι... Όλοι με κοροϊδευαν που έκανα τόσα πολλά, αλλά δεν έδινα σημασία σε κάνενα. Γιατί εμένα ο στόχος μου ήταν να περάσω με την πρώτη να βάλω σε όλους γυαλιά!! 

Τέλοσπάντων, έρχεται η ημέρα του τεστ μου...για κάποιον λόγο δεν είχα καθόλου μα καθόλου άγχος. Λέω στον εαυτό μου ότι είναι να γίνει θα γίνει τελος, δεν υπάρχει κάτι άλλο...τα είχα μάθει όλα, δεξια πισινή, αριστερή πισινη, 3 point, στα φώτα προταιρεότητες, το παρκινγ που με δυσκόλευε αλλά το κάταφερα, τα πάντα τα έμαθα...απλά έπρεπε να τα εφαρμόσω την ώρα που έπρεπε! 

Φτάνω στο τέλος της εξέτασης και μου λέει 'Πάρκαρε το εδώ και έλα μέσα'. Παναγία μου, εκεί μου κοπήκανε τα πόδια...Πάω μέσα είχε και άλλα παιδιά μου έκλείσαν το μάτι και λέω μέσα μου 'Ο Θεός βοηθός'. Κάθομαι και με ρωτάει 'Οδηγησες καλά;' Χριστέ και Παναγία μου τι ερώτηση είναι αυτή σκέφτηκα ότι είναι παγίδα και του λέω 'Εσείς να μου πείτε, εγώ νομίζω καλά τα πήγα'. Και μου λέει 'Μπράβο! Πολύ καλά τα πήγες και δεν το περίμενα, έτσι όπως σε είδα στην αρχή!' Εκείνη την ώρα, δεν μπορώ να σας περιγράψω πως ένοιωσα, χαρά, δικαιώση, έκλαιγα από την χαρά μου, του είπα χίλια ευχαριστώ, και υποσχέθηκα ότι θα οδηγώ πάντα έτσι!

Αυτός ήταν ένας μικρός στόχος που είχα μέσα σε άλλους πολύ μεγάλους που έβαλα και σιγά σιγά πραγματοποιούνται... Τίποτε δεν μπορεί να γίνει,το ξαναλέω, άν δεν το πιστέψεις και αν δεν τον γράψεις κάτω για σένα να το βλέπεις και να το διαβάζεις και να θυμάσαι τι υποεχέθηκες στον εαυτό σου...Αυτό ήταν ένα παράδειγμα που σας είπα πιο πάνω, κανένας δεν πίστευε σε εμένα και στις ικανότητες μου, ακόμα και ο μπαμπάς μου! Τον μόνο σύμμαχο που είχα ήταν τον εαυτό μου...και αυτό κάνω πάντα πιστεύω σε εμένα, στις ικανότητες μου, στα όνειρα μου και στουσ στόχους μου...γιατί σε αυτά είμαι εγώ, ανήκω εγώ και μου ανήκουν...εγώ τα έθεσα και εγώ πρέπει να πιστεύω σε εμένα, και όχι να περιμένω από άλλους! 

Στα όνειρα και στους στόχους σου ανήκεις μόνο έσυ, δε χωράει κανένας άλλος...μην αφήνεις κανένα να σου λέει ότι δεν μπορείς και να βρεις εναλλακτική λύση...ΌΧΙ μην το επιτρέψεις ποτέ αυτό! Δείξε σε όλους ότι μπορείς και έχεις την δύναμη να το καταφέρεις, ακόμα και αν είσαι στον δύσκολο δρόμο και έχει και ευκόλοτερο δρόμο για να γίνει... αν θέλεις κάτι πολύ γίνεται, ΑΡΚΕΙ να το πιστεύεις εσύ ο ίδιος!!! 

Ότι στοχεύεις να το πιστεύεις, και να το ζεις σαν να μην υπάρχει αύριο, γιατί αυτό είναι το ωραίο το ταξίδι μέχρι να πραγματοποιηθεί...

18 + 1 αγαπημένα...

Εντάξει αυτό δεν είναι αποκλειστικό δικό μου ποστ...Το είδα από άλλα μπλογσ και ζήλεψα και λέω να φτιάξω και εγώ την λίστα με τα αγαπημένα μου...Έτσι εδώ έχουμε 18+1 αγαπημένα!!!

Αγαπημένο φαγητό: Έχω πολλά αγαπημένα, όπως όλος ο κόσμος, εμμ θα έλεγα τα γεμιστά της γιαγιάς μου!!

Αγαπημένο γλυκό: Δεν είμαι και φαν των γλυκών, αλλά θα έλεγα το chocolate cakes ειδικά αυτό που μου φτιάχνει η μαμά μου!

Αγαπημένο ποτό: Αγαπημένο πότο δεν έχω…αλλά όποτε βγω παίρνω Smirnoff ή Somersby

Αγαπημένο άρωμα: ‘Έχω δυο αγαπημένα, το J’ adore της Dior και το Hypnotic poison της Dior.

Αγαπημένο βιβλίο: Αν και έχω διαβάσει πολλά βιβλία, το αγαπημένο μου ως τώρα που δεν το αντικατέστησε κανένα άλλο μέχρι στιγμής είναι η ‘Θεανώ η λύκαινα της Πόλης’ επειδή είναι πολύ ωραίο, μαθαίνεις ιστορία, εγώ τουλάχιστον δεν τα ήξερα τα συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα και η ιστορία ήταν πολύ καλή όπως και το μήνυμα που σου έβγαζε.

Αγαπημένο τραγούδι: Μου αρέσουν πολλά , αλλά ίσως τα αγαπημένα μου είναι το Dream on των Aerosmith, επειδή μου αρέσει έχει νόημα, μας λέει να ονειρευόμαστε μέχρι να πραγματοποιηθούν τα όνειρα μας, είναι πολύ θετικό τραγούδι και το Ιt's my life - Bon Jovi, γιατί μας λέει αυτή είναι η ζωή μας και θα την ζούμε όσο είμαστε ζωντανοί τώρα ή ποτε...

Αγαπημένη σειρά: Χωρίς να το σκεφτώ καν, εννοείται το ‘Παρα πέντε’.

Αγαπημένη διαδρομή: Δεν έχω, ταξίδι να είναι και ότι να ναι και εννοείται πάντα με καλή παρέα. 

Αγαπημένη ταινία: Notebook, δεν το συζητώ η καλύτερη, δεν την έχει αντικαταστήσει καμία μέχρι τώρα.

Αγαπημένο λουλούδι: Άσπρα τριαντάφυλλα…δεν ξέρω γιατί αλλά είναι τα αγαπημένα μου!

Αγαπημένο χρώμα: Ροζ φυσικά

Αγαπημένο αντικείμενο: Το ημερολόγιο μου και το κινητό μου που έχει μια ιδιαίτερη αξία για εμένα.

Αγαπημένο πρόσωπο: Εννοείται η οικογένεια μου, όλοι, γιαγιάδες παππούδες όλοι μέσα.

Αγαπημένη εποχή: Δύο έχω, άνοιξη και καλοκαίρι

Αγαπημένος μήνας: Απρίλης και Ιούνης

Αγαπημένο ποίημα: Δύο αγαπημένα ποιήματα έχω που και τα δύο τα έχω διδαχτεί στο σχολείο. Το ένα είναι του Κώστα Μόντη που λέγεται ‘Έλληνες ποιητές’. Και το άλλοι ποίημα είναι το ‘Ιθάκη του Κωνσταντίνου Καβάφη. Που το νόημα είναι ότι η Ιθάκη είναι ο προορισμός αλλά δεν έχει να μας προσφέρει τίποτε περισσότερο πέρα από το ταξίδι που κάνουμε για να φτάσουμε στην Ιθάκη μας, που αξίζει κάθε μας προσπάθεια.

Αγαπημένη στιγμή: Οι απλές καθημερινές στιγμές της ζωής αγαπώ…αλλά πιο πολύ όταν κάθε απόγευμα πάω βόλτα μόνη μου, στο πάρκο ή στην λίμνη στο όμορφο Derby και γράφω στο ημερολόγιο μου και όταν είμαι Κύπρο η αγαπημένη μου στιγμή είναι όταν πάω βόλτα με το σκυλάκι μου… η καλύτερα με παίρνει βόλτα…! 

Αγαπημένο quote: Έχω πάρα πολλά...δεν ξέρω πιο να διαλέξω! Αντε θα πω τρία τα αγαπημένα μου: 

1. Even on my weakest days I get a little bit stronger - Sara Evans
2. Happiness is only real when shared - Jon Krakauer
3. The biggest adventure you can ever take is to live the life of your dreams - Oprah Winfrey

Αγαπημένη μου συμβουλή: Να χαμογελάς πάντα ακόμα και αν θέλεις να κλάψεις...σου δίνει δύναμη να το ξέρεις. Και να περνάς καλά και να έχεις εμπειρίες, να μην αφήνεις καμία ευκαιρία που σου δίνεται γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε θα είναι η τελευταία μέρα σου, ίσως είναι και η σημερινή...για αυτό μην αφήνεις ούτε μια ευκαρία. 

Α και να ζεις σαν να μην υπάρχει αύριο...!!!

Ένα κεφάλαιο τελείωνει...

Είναι πού δύσκολο κάποιε φορές να πεις 'αντίο' σε κάποιον που περάσατε τόσα μαζί, που θα ήθελες να περάσετε κιαλα μαζί...αλλά δυστυχώς η ζωή έχει άλλη μοιρα για σένα! Κάποιες φορές επιβάλλεται να λες 'αντίο', όχι γιατί δεν πάει άλλο ή δεν τον αγαπάς, αλλά επειδή έτσι πρέπει, γιατί αυτό είναι το σωστό και για τους δύο...

Σήμερα είπα το μεγαλύτερο ΑΝΤΙΟ που είπα ποτέ...Θέε μου, αναρωτιέμαι ακόμα που βρήκα την δύναμη να το κάνω, εγώ που πάντα ήμουν αδύναμη που πάντα φοβόμουν τις συνέπειες...Το είπα σε εναν άνθρωπο που αγαπώ, που ήταν, είναι και θα είναι ο καλύτερος μου φίλος, στον άνθρωπο που με βοηθησε σε κάθε δυσκολία που είχα και με στήριξε και πίστεψε σε εμένα όσο κανένας άλλος. Με αγάπησε γι αυτό που ήμουν κ όχι για αυτό που φαίνεται... γι αυτό τον κάνει ξεχωριστό. Πάντα θα τον έχω στην καρδιά μου και στην σκέψη μου, γιατί ήταν σταθμός στην ζωή μου... Μου είχε αλλάξει εντελώς την σκέψη μου...μου έβαλε άλλες προτεραιότητες και αξίες στην ζωή μου και γι αυτό τον λόγο τον ευχαριστώ...! Με έκανε να δω την ζωή με διαφορετικό μάτι! Μου άλλαξε όλη μου την ζωή και με βοήθησε να βρω τι πραγματικά στοχεύω στην ζωή μου...

...ότι αισθάνομαι τα λέει το τραγούδι αυτό... γιατί πολύ σοφά είπε ο Χανσ Κριστιαν Αντερσον ότι η μουσική μιλάει όταν λόγια δεν μπορούν να ειπωθούν...

 

Με λίγα λόγια, πρέπει να είμαστε δυνατοί σε αυτή την ζωή που ζούμε, με όλους και με όλα! Να πέρνουμε ρίσκα και να μην φοβόμαστε τις συνέπεις, όποιες είναι αυτές. Ποτέ δεν ξέρεις πότε και πόσο δυνατός είσαι, μέχρι που φτάνει η ώρα που η μόνη επιλογή που έχεις είναι να είσαι δυνατός και για σενα αλλά και για τον άλλον. Μην φοβάσαι ποτέ να λες αυτά που αισθάνεσαι και αυτά που θέλεις γιατι δεν ξέρεις τι θα έρθει αύριο...ποτέ μην αναβάλλεις αυτά που θέλεις να πεις...πέστα, πάρε το ρίσκο και οι συνέπειες είναι το μαθημα!

Αφιερωμένο σε έσενα...γιατί σαγαπω!!! 

Ευχαριστώ, που υπήρχες και που ήσουν στην ζωή μου...και λυπάμαι που τελειώνει έτσι...! Το ζήσαμε ως το τέλος...σαν να μην υπήρχε αύριο...ήταν πολύ όμορφα όλα!

Be strong, things will get better. It might be stormy now, but rain doesn't last forever -  Unknown

Ένας θαυμάσιος άνθρωπος...

Το μάθημα που μου δίδαξε...

Είναι πολύ ωραία να θαυμάζεις και να εμπνέεσαι από  ανθρώπους που βρίσκονται γύρω σου. Εγώ θαυμάζω πολλούς ανθρώπους , αλλά πιο πολύ θαυμάζω έναν άνθρωπο που τυγχάνει να είναι και γνωστός ή καλύτερα, φίλος μου. Τον ξέρω πολλά χρόνια, απλά έτυχε να χαθούμε… Τον θαυμάζω γιατί ότι και να του έτυχε στην ζωή του, στέκει στα πόδια του, δεν δίνει σημασία στα λόγια και τις κριτικές του κόσμου και γιατί κάνει αυτό που αγαπά ως επάγγελμα… Αλλά πιο πολύ τον θαυμάζω γιατί είναι πολύ καλή ψυχή και καλή καρδιά, κάτι που πολύ δύσκολα μπορείς να βρεις σήμερα….

Του εύχομαι ότι καλύτερο στην ζωή του να το έχει, αν και είμαι σίγουρη ότι θα το έχει και να συνεχίσει να είναι έτσι, να μην αλλάξει για κανένα… 

Το συμπέρασμα από αυτό το μικρό κείμενο είναι: 

Αν σε κρίνουν και σε δακτυλοδείχνουν, να μην κρατάς κακία σε κανένα, γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή για να ασχολούμαστε με ανθρώπους που δε γνωρίζουν τι έχει συμβεί σε όλο το ταξίδι της ζωής μας και πως νοιώθουμε μέσα μας… Έτσι δείχνεις πόσο μεγάλη καρδιά έχεις…! Ακούω ανθρώπους να μου λένε 'Ότι σου κάνουν, να το κάνεις να μην ντρέπεσαι', εγώ πιστεύω αυτοί οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι πιο κακοί και από αυτούς που τους έκαναν κακό...! Αυτό που πιστεύω εγώ είναι ότι, όταν δεν κρατάς κακία μέσα σου και είσαι καλός και με αυτούς που σου φέρθηκαν σκάρτα, δείχνεις μαθήματα συμπεριφοράς και ανωτερότητας... 

Και να θυμάσαι πάντα λοιπόν, ότι ο τροχός γυρίζει και δε θα το βρει από εσένα, αλλά από την ίδια του την ζωή!! 

Αφιερώμενο σε εσένα γιατί είσαι μάθημα ολόκληρης ζωής...

“Who are you to judge the life I live? I know I'm not perfect -and I don't live to be- but before you start pointing fingers...make sure you hands are clean!” - Bob Marley
 
“We can never judge the lives of others, because each person knows only their own pain and renunciation.” ― Paolo Coelho 
 
Ευχαριστώ για το μάθημα,
Ραφαέλα