18 + 1 αγαπημένα...

Εντάξει αυτό δεν είναι αποκλειστικό δικό μου ποστ...Το είδα από άλλα μπλογσ και ζήλεψα και λέω να φτιάξω και εγώ την λίστα με τα αγαπημένα μου...Έτσι εδώ έχουμε 18+1 αγαπημένα!!!

Αγαπημένο φαγητό: Έχω πολλά αγαπημένα, όπως όλος ο κόσμος, εμμ θα έλεγα τα γεμιστά της γιαγιάς μου!!

Αγαπημένο γλυκό: Δεν είμαι και φαν των γλυκών, αλλά θα έλεγα το chocolate cakes ειδικά αυτό που μου φτιάχνει η μαμά μου!

Αγαπημένο ποτό: Αγαπημένο πότο δεν έχω…αλλά όποτε βγω παίρνω Smirnoff ή Somersby

Αγαπημένο άρωμα: ‘Έχω δυο αγαπημένα, το J’ adore της Dior και το Hypnotic poison της Dior.

Αγαπημένο βιβλίο: Αν και έχω διαβάσει πολλά βιβλία, το αγαπημένο μου ως τώρα που δεν το αντικατέστησε κανένα άλλο μέχρι στιγμής είναι η ‘Θεανώ η λύκαινα της Πόλης’ επειδή είναι πολύ ωραίο, μαθαίνεις ιστορία, εγώ τουλάχιστον δεν τα ήξερα τα συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα και η ιστορία ήταν πολύ καλή όπως και το μήνυμα που σου έβγαζε.

Αγαπημένο τραγούδι: Μου αρέσουν πολλά , αλλά ίσως τα αγαπημένα μου είναι το Dream on των Aerosmith, επειδή μου αρέσει έχει νόημα, μας λέει να ονειρευόμαστε μέχρι να πραγματοποιηθούν τα όνειρα μας, είναι πολύ θετικό τραγούδι και το Ιt's my life - Bon Jovi, γιατί μας λέει αυτή είναι η ζωή μας και θα την ζούμε όσο είμαστε ζωντανοί τώρα ή ποτε...

Αγαπημένη σειρά: Χωρίς να το σκεφτώ καν, εννοείται το ‘Παρα πέντε’.

Αγαπημένη διαδρομή: Δεν έχω, ταξίδι να είναι και ότι να ναι και εννοείται πάντα με καλή παρέα. 

Αγαπημένη ταινία: Notebook, δεν το συζητώ η καλύτερη, δεν την έχει αντικαταστήσει καμία μέχρι τώρα.

Αγαπημένο λουλούδι: Άσπρα τριαντάφυλλα…δεν ξέρω γιατί αλλά είναι τα αγαπημένα μου!

Αγαπημένο χρώμα: Ροζ φυσικά

Αγαπημένο αντικείμενο: Το ημερολόγιο μου και το κινητό μου που έχει μια ιδιαίτερη αξία για εμένα.

Αγαπημένο πρόσωπο: Εννοείται η οικογένεια μου, όλοι, γιαγιάδες παππούδες όλοι μέσα.

Αγαπημένη εποχή: Δύο έχω, άνοιξη και καλοκαίρι

Αγαπημένος μήνας: Απρίλης και Ιούνης

Αγαπημένο ποίημα: Δύο αγαπημένα ποιήματα έχω που και τα δύο τα έχω διδαχτεί στο σχολείο. Το ένα είναι του Κώστα Μόντη που λέγεται ‘Έλληνες ποιητές’. Και το άλλοι ποίημα είναι το ‘Ιθάκη του Κωνσταντίνου Καβάφη. Που το νόημα είναι ότι η Ιθάκη είναι ο προορισμός αλλά δεν έχει να μας προσφέρει τίποτε περισσότερο πέρα από το ταξίδι που κάνουμε για να φτάσουμε στην Ιθάκη μας, που αξίζει κάθε μας προσπάθεια.

Αγαπημένη στιγμή: Οι απλές καθημερινές στιγμές της ζωής αγαπώ…αλλά πιο πολύ όταν κάθε απόγευμα πάω βόλτα μόνη μου, στο πάρκο ή στην λίμνη στο όμορφο Derby και γράφω στο ημερολόγιο μου και όταν είμαι Κύπρο η αγαπημένη μου στιγμή είναι όταν πάω βόλτα με το σκυλάκι μου… η καλύτερα με παίρνει βόλτα…! 

Αγαπημένο quote: Έχω πάρα πολλά...δεν ξέρω πιο να διαλέξω! Αντε θα πω τρία τα αγαπημένα μου: 

1. Even on my weakest days I get a little bit stronger - Sara Evans
2. Happiness is only real when shared - Jon Krakauer
3. The biggest adventure you can ever take is to live the life of your dreams - Oprah Winfrey

Αγαπημένη μου συμβουλή: Να χαμογελάς πάντα ακόμα και αν θέλεις να κλάψεις...σου δίνει δύναμη να το ξέρεις. Και να περνάς καλά και να έχεις εμπειρίες, να μην αφήνεις καμία ευκαιρία που σου δίνεται γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε θα είναι η τελευταία μέρα σου, ίσως είναι και η σημερινή...για αυτό μην αφήνεις ούτε μια ευκαρία. 

Α και να ζεις σαν να μην υπάρχει αύριο...!!!

Ένα κεφάλαιο τελείωνει...

Είναι πού δύσκολο κάποιε φορές να πεις 'αντίο' σε κάποιον που περάσατε τόσα μαζί, που θα ήθελες να περάσετε κιαλα μαζί...αλλά δυστυχώς η ζωή έχει άλλη μοιρα για σένα! Κάποιες φορές επιβάλλεται να λες 'αντίο', όχι γιατί δεν πάει άλλο ή δεν τον αγαπάς, αλλά επειδή έτσι πρέπει, γιατί αυτό είναι το σωστό και για τους δύο...

Σήμερα είπα το μεγαλύτερο ΑΝΤΙΟ που είπα ποτέ...Θέε μου, αναρωτιέμαι ακόμα που βρήκα την δύναμη να το κάνω, εγώ που πάντα ήμουν αδύναμη που πάντα φοβόμουν τις συνέπειες...Το είπα σε εναν άνθρωπο που αγαπώ, που ήταν, είναι και θα είναι ο καλύτερος μου φίλος, στον άνθρωπο που με βοηθησε σε κάθε δυσκολία που είχα και με στήριξε και πίστεψε σε εμένα όσο κανένας άλλος. Με αγάπησε γι αυτό που ήμουν κ όχι για αυτό που φαίνεται... γι αυτό τον κάνει ξεχωριστό. Πάντα θα τον έχω στην καρδιά μου και στην σκέψη μου, γιατί ήταν σταθμός στην ζωή μου... Μου είχε αλλάξει εντελώς την σκέψη μου...μου έβαλε άλλες προτεραιότητες και αξίες στην ζωή μου και γι αυτό τον λόγο τον ευχαριστώ...! Με έκανε να δω την ζωή με διαφορετικό μάτι! Μου άλλαξε όλη μου την ζωή και με βοήθησε να βρω τι πραγματικά στοχεύω στην ζωή μου...

...ότι αισθάνομαι τα λέει το τραγούδι αυτό... γιατί πολύ σοφά είπε ο Χανσ Κριστιαν Αντερσον ότι η μουσική μιλάει όταν λόγια δεν μπορούν να ειπωθούν...

 

Με λίγα λόγια, πρέπει να είμαστε δυνατοί σε αυτή την ζωή που ζούμε, με όλους και με όλα! Να πέρνουμε ρίσκα και να μην φοβόμαστε τις συνέπεις, όποιες είναι αυτές. Ποτέ δεν ξέρεις πότε και πόσο δυνατός είσαι, μέχρι που φτάνει η ώρα που η μόνη επιλογή που έχεις είναι να είσαι δυνατός και για σενα αλλά και για τον άλλον. Μην φοβάσαι ποτέ να λες αυτά που αισθάνεσαι και αυτά που θέλεις γιατι δεν ξέρεις τι θα έρθει αύριο...ποτέ μην αναβάλλεις αυτά που θέλεις να πεις...πέστα, πάρε το ρίσκο και οι συνέπειες είναι το μαθημα!

Αφιερωμένο σε έσενα...γιατί σαγαπω!!! 

Ευχαριστώ, που υπήρχες και που ήσουν στην ζωή μου...και λυπάμαι που τελειώνει έτσι...! Το ζήσαμε ως το τέλος...σαν να μην υπήρχε αύριο...ήταν πολύ όμορφα όλα!

Be strong, things will get better. It might be stormy now, but rain doesn't last forever -  Unknown

Ένας θαυμάσιος άνθρωπος...

Το μάθημα που μου δίδαξε...

Είναι πολύ ωραία να θαυμάζεις και να εμπνέεσαι από  ανθρώπους που βρίσκονται γύρω σου. Εγώ θαυμάζω πολλούς ανθρώπους , αλλά πιο πολύ θαυμάζω έναν άνθρωπο που τυγχάνει να είναι και γνωστός ή καλύτερα, φίλος μου. Τον ξέρω πολλά χρόνια, απλά έτυχε να χαθούμε… Τον θαυμάζω γιατί ότι και να του έτυχε στην ζωή του, στέκει στα πόδια του, δεν δίνει σημασία στα λόγια και τις κριτικές του κόσμου και γιατί κάνει αυτό που αγαπά ως επάγγελμα… Αλλά πιο πολύ τον θαυμάζω γιατί είναι πολύ καλή ψυχή και καλή καρδιά, κάτι που πολύ δύσκολα μπορείς να βρεις σήμερα….

Του εύχομαι ότι καλύτερο στην ζωή του να το έχει, αν και είμαι σίγουρη ότι θα το έχει και να συνεχίσει να είναι έτσι, να μην αλλάξει για κανένα… 

Το συμπέρασμα από αυτό το μικρό κείμενο είναι: 

Αν σε κρίνουν και σε δακτυλοδείχνουν, να μην κρατάς κακία σε κανένα, γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή για να ασχολούμαστε με ανθρώπους που δε γνωρίζουν τι έχει συμβεί σε όλο το ταξίδι της ζωής μας και πως νοιώθουμε μέσα μας… Έτσι δείχνεις πόσο μεγάλη καρδιά έχεις…! Ακούω ανθρώπους να μου λένε 'Ότι σου κάνουν, να το κάνεις να μην ντρέπεσαι', εγώ πιστεύω αυτοί οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι πιο κακοί και από αυτούς που τους έκαναν κακό...! Αυτό που πιστεύω εγώ είναι ότι, όταν δεν κρατάς κακία μέσα σου και είσαι καλός και με αυτούς που σου φέρθηκαν σκάρτα, δείχνεις μαθήματα συμπεριφοράς και ανωτερότητας... 

Και να θυμάσαι πάντα λοιπόν, ότι ο τροχός γυρίζει και δε θα το βρει από εσένα, αλλά από την ίδια του την ζωή!! 

Αφιερώμενο σε εσένα γιατί είσαι μάθημα ολόκληρης ζωής...

“Who are you to judge the life I live? I know I'm not perfect -and I don't live to be- but before you start pointing fingers...make sure you hands are clean!” - Bob Marley
 
“We can never judge the lives of others, because each person knows only their own pain and renunciation.” ― Paolo Coelho 
 
Ευχαριστώ για το μάθημα,
Ραφαέλα

Μια από τις πιο ωραίες εμπειρίες της ζωής μου...

Kαθώς κάθομαι στον καναπέ, σε αυτό το όμορφο χωριό στο Ηνωμένο Βασίλειο, το Derby, σκέφτομαι όλα όσα έκανα στην εφηβεία μου...Πως περνούν τα χρόνια τόσο γρήγορα (όχι πως με φάγανε τα χρόνια αλλά… πέρασαν πολλά από τότε…) αλλά αυτό που μένει είναι οι στιγμές, είτε κακές είτε καλές μένουν σαν αναμνήσεις… και είναι όλες τόσο γλυκές και ωραίες που πάντα όποτε τις σκέφτομαι χαμογελώ… 

Αλλά η πιο ωραία εμπειρία ήταν όταν είχαμε στο σχολείο ERASMUS!! Ήταν η πιο ωραία εμπειρία της ζωής μου so far...Θέλω ξανά να ευχαριστήσω τον κύριο Παναγιώτη που με εμπιστεύτηκε, που μου έδωσε την ευκαιρία να φιλοξενήσω στο σπίτι μου την Πάολα από την Ιταλία… όταν μου το ανακοίνωσε ήμουν πολύ ενθουσιασμένη, δεν μπορώ να το περιγράψω με λέξεις πως ένιωσα εκείνη την στιγμή… του είχα πει 1000 + ευχαριστώ, τον είχα τρελάνει τον άνθρωπο αλλά του είχα μεγάλη αδυναμία, ήταν ο αγαπημένος μου καθηγητής…

So, ήρθανε μαθητές από Σουηδία, Πορτογαλία, Ιταλία και Γερμανία και φυσικά εμείς τα παιδιά που φιλοξενήσαμε όλους αυτούς τους ξένους… Πέρασα μια εβδομάδα κ-α-τ-α-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-η!!! Είχαμε κάνει με τα παιδιά από την Κύπρο ένα ξεχωριστό πρόγραμμα να τους ψυχαγωγήσουμε, να τους δείξουμε την Κύπρο, τις συνήθειες μας, τις κουλτούρες μας, το φαγητό μας… όλα ήταν τέλεια… αλλά με αυτό που είχαν ξετρελαθεί ήταν η θάλασσα μας. Και το γεγονός ότι ήταν Μάιος δεν τους χάλασε καθόλου από το να κάνουν βουτιές στα κρύα νερά και αναρτιόντουσαν γιατί εμείς δεν μπαίναμε, και μας έλεγαν ότι είναι το πιο ζεστά νερά που είχαν κολυμπήσει ποτέ τους…! Πιστεύω ότι η Κύπρος τους έχει μείνει αξέχαστη…! 

Είχα μάθει τόσα πολλά πράματα από αυτό όπως:

1.  Να μην είμαι και τόσο ρατσίστρια…
2.  Έμαθα πόσο σημαντικές στην ζωή μας είναι οι ξένες γλώσσες
3. Πώς η φιλία δε βλέπει σύνορα… που ακόμα με μερικούς κρατώ επαφές… ευτυχώς που υπάρχει και το face book 
4. Ήρθα πιο κοντά και έμαθα καλύτερα τα παιδιά από την Κύπρο και κάναμε παρέα και μετά το ERASMUS…
5. Έμαθα να μην χάνω ούτε μια ευκαιρία που μου δίνεται… 

Όταν έφυγαν κλαίγαμε όλοι… Είχαμε πει όλοι μαζί ότι κάποια μέρα θα ξαναβρεθούμε και το πιστεύω ότι κάποτε θα τους ξαναδώ και θα έχουμε τόσα πολλά πράματα να πούμε μεταξύ μας και θα είναι όλα όπως παλιά, όπως τότε… 

Ακόμα χαμογελώ!!!

Αυτό το ποστ το αφιερώνω σε όλους τους φίλους μου από το εξωτερικό και σε όλα τα παιδιά από την Κύπρο αλλά και φυσικά στον κύριο Παναγιώτη γιατί χωρίς αυτόν δεν θα είχα ζήσει όλο αυτό…!

Σε ευχαριστώ για ακόμα μια φορά που μου έδωσε την ευκαιρία να το ζήσω…

Και να θυμάστε, ζούμε μόνο μια φορά, όλοι είμαστε περαστικοί δυστυχώς, δεν μας δίνονται εύκολα ευκαιρίες ειδικά στην εποχή που ζούμε γι αυτό να μην τις χάνετε είναι πολύτιμες να τις αρπάζεται και να τις ζείτε μέχρι τέλος… γιατί όπως λέγεται και το blog μου ‘αν δεν υπάρχει αύριο’ ίσως να μην τις αφήναμε και επειδή κάποιες φορές δεν υπάρχουν δεύτερες ευκαιρίες να τις αρπάζεται όποιο είναι το αποτέλεσμα τους…

Καληνύχτα

...Κι όμως δεν είσαι ποτέ μόνος...

Είναι κάποιες φορές που νιώθεις μονός σου, που δεν έχεις κανένα; Εγώ πολλές φορές...Με πιάνει το παράπονο και λέω τι κάνω που είμαι; Είναι πολύ άσχημο πράγμα η μοναξιά, αλλά πιο άσχημο είναι να είσαι περιτριγυρισμένος από 'φίλους' ή γνωστούς και να νιώθεις μονός. Να νιώθεις ότι δεν σε ακούει, δεν σου μιλάει και δεν νοιάζεται για σένα κανένας, και την ιδία στιγμή να είσαι σε μια παρέα. Είναι πολύ άσχημο...το έχω ζήσει πολλές φορές.

Δεν είναι κακό κάποιες φορές να θέλεις να μείνεις μόνος σου. Το κακό είναι να το κάνεις συχνά και συνεχεία. Εγώ μετά από κάποιες καταστάσεις που μου έτυχαν, κλείστηκα στον εαυτό μου γιατί νόμιζα ότι έτσι είμαι δυνατή...αλλά ήταν λάθος. Έβαλα ένα τείχος και κανένας δεν μπορεί και δεν μπορούσε να τον χαλάσει...αλλά πρέπει να χαλαστεί...όχι όλος αλλά ένα μέρος του! Έχασα πολλές ευκαιρίες να κάνω παρέα με πολλά παιδιά γιατί φοβόμουν μην ξαναζήσω αυτό που έζησα εκείνο το καλοκαίρι...ήταν λάθος και αυτό. Άφησα μια κακιά στιγμή ή εμπειρία να βάλει φραγμούς στην ζωή μου και να με κάνει να μεγαλώσω απότομα...αλλά αυτό που έμαθα είναι: να μην αφήνω κανένα να κάνει την ζωή μου και την χαρά μου άνω κάτω...!

Είναι και κάποιες φορές που νομίζεις δεν έχεις κανένα, αλλά έχεις πολλούς που ίσως να νοιάζονται για σένα...κάπου εκεί έξω μακριά, κάπου υπάρχει κάποιος που θα του πεις πως νιώθεις και θα σε κάνει να αισθανθείς καλυτέρα...και ότι δεν είσαι μόνος σου. Ίσως να είναι ένας άγνωστος, ή ένας παλιός φίλος, που μπορεί να χαθήκατε αλλά όταν μιλάτε είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα, ή ένας συγγενής σου...Κάπου εκεί έξω υπάρχει κάποιος για σένα γι' αυτό ποτέ να μην νοιώθεις μόνος...και αν νιώσεις ποτέ μόνος κοίταξε το φεγγάρι...ξέρεις πόσοι άνθρωποι το κοιτάτε κάθε βράδυ; Παρά πολλοί… είναι εκεί για να μας θυμίζει ότι δεν είμαστε μόνοι μας… γι αυτό και μόνο μην χαλάς την ζωή σου στην μοναξιά...βγες έξω και ΖΗΣΕ και ΓΝΩΡΙΣΕ ανθρώπους σαν να μην υπάρχει αύριο...


Υ.Γ. Μόλις με πήρε τηλέφωνο η μαμά μου… την στιγμή που ένιωθα μόνη μου για να μου θυμίσει ότι δεν είμαι…

Καλό απόγευμα