Και κάπου εδώ όλα τελειώνουν...

Πωπω πόσο καιρό έχω να γράψω;; Αρκετό...

Και κάπου εδώ όλα τελειώνουν λοιπόν...

Ας το πάρουμε από την αρχή...Πρίν5.5 χρόνια, μικρούλα τότε,18 χρονών,  πήρα την μεγαλύτερη απόφαση που είχα πάρει ποτέ και ήρθα στην Αγγλία για σπουδές. Θυμάμαι τότε ενθουσιασμός, ανυπομονησία, αγωνία για το άγνωστο, θα μου αρέσει δε θα μ'αρέσει; Και τελίκα περάσανε 5.5 χρόνια χωρίς να το καταλάβω...

Εντάξει δεν ήταν και τίποτα φανταστική η ζωή μου εδώ, αλλά έχω περάσει ωραία...Κάτι να θυμάμαι και να λέω σαν φοιτήτρια δεν έχω, αλλά το τελευταίο έτος, φέτος δηλαδή πέρασα τέλεια...Είχα αλλάξει πόλη, ποτέ δε την αγάπησα όμως, και ποτέ δε μου άρεσε όσο αγαπούσα το ομορφο Ντάρμπι...Δεν είχα νοιώσει ποτέ οικεία σ'αυτή την πόλη, ένοιωθα πάντα ξένη και ανεπιθύμητη...Τις πρώτες μέρες δεν περνούσα καθόλου καλά, ήθελα να φύγω, ήμουν σε ένα δωμάτιο 8χ8 και έκλαιγα, μέχρι που γνώρισα 5 φανταστικούς ανθρώπους...

Αυτοί οι 5 άνθρωποι με κρατούσαν εδώ, είχαμε δεθεί με τέτοιο τρόπο που δε το περίμενα ότι θα γινόταν...Στην αρχή ήμουν λίγο απομακρισμένη γιατί δεν ήθελα να δεθώ και μετά να πρέπει να τους αποχαιρετήσω για πάντα, αλλά μετά είπα ''τι βλακίες είναι αυτές που κάθεσαι και σκέφτεσαι, ποτέ δεν χάνεσαι με ανθρώπους που αγαπάς...''! Αυτοί οι 5 άνθρωποι είναι οι φίλοι μου, όλοι διαφορετικοί μεταξύ τους αλλά τους αγάπησα όλους ξεχωριστά...!

Είχαμε περάσει πολύ ωραία...Τι να πρωτοθυμηθώ; Που πηγαίναμε στην βιβλιοθήκη και κάποιες φορές παίζαμε αντί να διαβάζουμε; Που ξενυχτούσαμε εκεί και όταν πεινούσαμε πηγαίναμε στου Γίαννη για να παραγγείλουμε πίτσα; Τις ατελείωτες ώρες για καφέ και τις πιο χαζές συζητήσεις μέχρι τις πιο σοβαρές περι πολιτικά...Που παίζαμε ''πες βρες'' τα βράδια και λέγαμε κοτσάνες, που κοιμόμασταν μαζί στην εξεταστική, που μαγειρεύαμε, που γελουσαμε με βλακίες, και άλλες φορές κλαίγαμε, που κάναμε Πάσχα μαζί...! Που παίζαμε the voice και γελούσαμε με τις φωνές μας, που παίζαμε Quizdom στο μάθημα μεταξύ μας...τόσα μικρά πράγματα, αλλά τόσες πολλές αναμνήσεις μου έχουν χαρίσει οι φίλοι μου! Πέρασα τέλεια μαζί τους! Ξέρω ότι δεν έδειξα το 100% του εαυτού μου και στεναχωριέμαι γι αυτό, αλλά θα δωθεί η ευκαιρία στο μέλλον, το ξέρω...

...Και έρχεται η στιγμή που σιγά - σιγά ένας ένας φεύγει και κάπου εδώ όλα τελειώνουν...Πως πέρασε ο καιρός δεν ξέρω, τόσο γρήγορα, πότε ήρθαμε και πότε φεύγουμε...Οι πρώτες αποχωρήσεις από τις δυο μου φίλες, τις φίλες που δεν θα ξεχάσω ποτέ, που μου έμαθαν πολλά πράγματα αν και δε τους το είπα ποτέ, η κάθε μια με τον τρόπο της...Τις αγαπώ και τις δύο, η μία τρελή για πάντα ''18χρονη'' και η άλλη πιο σοβαρή, η μια μαυρο η αλλη ασπρο και όμως ταιριάξαμε...

...Και έτσι θα φύγω και εγώ, και όλα τελειώνουν για μένα...Αν με ρώταγες πέρσι αν θέλω να γυρίσω πίσω στην Κύπρο θα σου έλεγα όχι είσαι τρελός; Φέτος όμως κουράστικα, μου έλειψαν οι δικοί μου άνθρωποι, το φαγητό όσο αστείο και να ακούγεται, ο καιρός γιατί ακόμα και ο χειμώνας στην Κύπρο είναι ωραίος...ίσως να φταίει και η πόλη που ποτέ δεν την αγάπησα...

...Η φοιτητική ζωή έφτασε στο τέλος της, 5.5 χρόνια αρκετά δεν είναι; Τελειώνει αυτό το ταξίδι, και το βιβλίο γράφει το τελευταίο του κεφάλαιο που ίσως να είναι και το πιο όμορφο με αυτούς τους 5 ανθρώπους...

...Ανάμεικτα συναισθηματα αλλά, μια καινούργια ζωή με περιμένει, λίγο αγνωστη μεν, αλλά ανυπομονώ...έτσι έιναι ότι κάτι τελείωνει κάτι άρχίζει...

...Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτά τα 5.5 χρόνια, και φυσικά δεν θε ξεχάσω ποτέ τους φίλους μου!

Αυτό αφιερωμένο σε αυτους...

Σας εύχομαι από την καρδιά μου ότι καλύτερο, ότι επιθυμείτε και πάνω από ολα να είστε χαρούμενοι και όπως σας έχω γνωρίσει...

Σας αγαπώ ελπίζω και εσείς και ευχαριστώ για τις υπέροχες αναμνήσεις...

Εις το επανιδείν λοιπόν...

Ραφαελα

H πιο ομορφη ημερα της ζωής μου...

Παρά την ηλικία μου, μπορώ να πω ότι έχω ζήσει την πιο όμορφη ημέρα της ζωής μου, και είμαι σίγουρη ότι θα είναι μια από τις πιο ωραίες στιγμές της ζωής μου...

Αυτή η ήμερα λοιπόν ήταν η ημέρα της αποφοίτησής μου...Περίμενα αυτή την ημέρα πολλά χρόνια, ονειρευόμουν αυτή την ημέρα από τότε που είχα γράψει έκθεση στην Δ' Δημοτικού 'Τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω', βέβαια άλλα είχα γράψει τότε, θυμάμαι αεροσυνοδός ήθελα να γίνω, αλλά δεν έχει σημασία, σημασία έχει ότι έκανα ένα παιδικό μου όνειρο πραγματικότητα...

...Ας αρχίσω από όλο το ταξίδι...Τα φοιτητικά μου χρόνια δεν ήταν και τα πιο ωραία, και ούτε ήταν όπως τα φανταζόμουν στην τρίτη λυκείου. Θεσσαλονίκη ήθελα να σπουδάσω, γιατρός ήθελα αλλά τελικά αλλιώς τα έφερε...Πάτρα περασα την δευτερη επιλογή μου Βιολογία πέρασα αλλά δεν ήθελα να πάω και έτσι αποφάσισα τελευταία στιγμή να έρθω στην Αγγλία και να σπουδάσω Βιολογία... Δεν μετάνιωσα ποτέ γι αυτή την απόφαση μου, έμαθα πολλά πραγματα όχι μόνο σπούδασα αλλά έμαθα τον εαυτό μου και άλλαξα τρόπο σκέψης σε πολλά πράγματα και φυσικά άλλαξα προτεραιότητες και αξίες στην ζωή μου!

...Δεν θυμάμαι κάτι όμορφο να έχω περάσει, εννοώ εμπειρίες να έχω ζήσει στα φοιτητικά μου χρόνια, δεν έχω κάτι να θυμάμαι και να λέω όταν μεγαλώσω, παρά μόνο διάβασμα, διάβασμα και πάλι διάβασμα...Ίσως οι φίλες μου να περνάνε καλύτερα στην Θεσσαλονίκη που είναι αλλά εγώ κατάφερα να τελείωσω ένα, δύο, ίσως και τρία χρόνια πιο νωρίς από αυτές και να αρχίζω να βάζω τους επόμενους στόχους στην ζωή μου...

...Αφού πέρασα δύσκολα, πολύ διάβασμα, ξενύχτι και πολλές ώρες στην βιβλιοθήκη, ήρθε η ημέρα που περίμενα πιο πολύ στην ζωή μου!!! Ένιωθα περήφανη για τον εαυτό μου, ένοιωθα ευτυχισμένη, χαρούμενη δεν μπορούσα να περιγράψω με λόγια αυτό που ένιωθα εκείνη την ημέρα. Ανάμεικτα συναισθήματα...Μόλις έβαλα τον τύμβενο και το καπέλο έβαλα τα κλάματα, ήρθαν στο μυαλό μου όλα τα βράδυα που ξόδεψα για διάβασμα, όλες οι μέρες που ήμουν στην βιβλιοθήκη, οι διακοπές που θυσιάσα για να διαβάσω και να μην πάω στους δικούς μου στην Κυπρο, τα λεφτά που ξόδεψαν οι γονείς μου και όλοι οι κόποι μας...ήταν μια μέρα που ήταν μόνο ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ!! Είδα τους καθηγητές μου, είδα τις φίλες μου, τους συμφοιτητές μου και ήταν όλοι χαρούμενοι και περήφανοι για τον εαυτό τους!

...Πιο πολύ απόλα όμως χάρηκα τους γονείς μου. Χαμογελούσανε και ο λόγος ήμουν εγώ και όλοι μας οι κόποι! Ένιωθαν ικανοποιημένοι που τόσα λεφτά δεν πήγανε χαμένα! Ένοιωθαν περήφανοι για μένα...



Αυτή λοιπόν ήταν η πιο ωραία ημέρα της ζωής μου!!! Εύχομαι σε όλους να ζήσετε την πιο όμορφη ημέρα της ζωής σας και αυτή ημέρα να είναι ΔΙΚΙΑ ΣΑΣ ΜΟΝΟ, και να μην αφήσετε κανένα να σας την χαλάσει!!

Μια καινούργια χρονια αρχίζει...

Αυριο μια καινούργια χρονια αρχίζει...Παει το 2014, όπως γρήγορα μπήκε τόσο γρήγορα βγήκε...!! Για κάποιους ηταν η χειρότερη χρονιά, για κάποιους άλλους όχι και τόσο καλή και για κάποιους άλλους ίσως η χειρότερη...για εμένα ίσως να ήταν η καλύτερη μου χρονιά...

Το 2014 ήταν απο τις καλύτερες χρονιές που ειχα γιατί εκανα μερικά απο τα όνειρα μου αληθινά...ηταν δύσκολη χρονιά δεν λέω, απαιτητική, κουραστική, αλλά επίσης και challenge για μενα...! Δεν κατάλαβα ποτε μπήκε και πότε τελειώσε...μπορει να ηταν απο τις καλύτερες χρονιές αλλα δεν απόλαυσα τις στιγμές...οι ημέρες περνούσαν και ήταν όλες ίδιες...ίδιο σκηνικό, ίδια πρόσωπα καθημερινά! Μέχρι που κάθησα και σκέφτηκα τι είχα κερδίσει, τι είχα κάνει, ποιοι ανθρώποι ήταν κοντά μου και πως ήμουνα εγώ σε όλη την χρονιά, και συνειδητοποιήσα ότι τελικά τίποτα δεν ήταν ίδιο και ότι θυσιάζα τις μέρες μου για τα όνειρα μου...

...Είχα κερδίσει πολλά πράγματα, απόκτησα πτυχίο, δοκίμασα τον εαυτό μου σε καινούργια πράγματα, ρίσκαρα για μένα για τον ανθρώπο που αγαπώ για τα όνειρα μου, είδα πόσο δύναμη είχα μέσα μου και για ακόμη μια φορά πόσο αγαπώ τους δικούς μου ανθρώπους και την οικογένεια μου...

Το 2014 μου χάρησε ωραίες στιγμές, δεν έχω κάτι να θυμάμαι άσχημο, και άσχημα να πέρασα πάει τ'αφήνω πίσω μου...Το 2014 έδωσε υγεία σε εμένα, στην οικογένεια μου και σε ανθρώπους που αγαπώ και αυτό ήταν το πιο σημαντικό απ' όλα!!! Έδωσε χαρές στην οικογένεια μου και δουλειά στον πατέρα μου έστω και στο τέλος της σεζόν και γενικά δεν έχω κάτι κακό να θυμάμαι...

...Όσο καλό ήταν το 2014 τόσο καλύτερο θέλω να είναι το 2015 για εμένα και τους ανθρώπους που αγαπώ!

Σας εύχομαι απο την καρδιά μου καλή χρονια, χαρουμενο το 2015, μόνο υγεία και όλα τα άλλα θα τα βρούμε!!! Να είστε όλοι χαρούμενοι και ότι έυχεστε να το έχετε!!!


Καλή Χρονιά φίλοι μου,

Ραφαέλα



...

Ένα ξεχασμένο χόμπι...

Έχετε νιώσει ποτέ την αναγκή να νιώσετε δημιουργικοί; Εγώ είχα νιωσει την ανάγκη να νιωσω δημιουργική για μένα, για τον εαυτό μου...

Φέτος είχα μια πολύ δύσκολη χρονιά και όλα τα έβλεπα βουνό και το πιο ψηλό βουνο ήταν το τέλος ή καλύτερα ο στόχος μου...! Όλα όμως είχαν περάσει τόσο γρήγορα που δεν είχα καταλάβει πότε τα είχα ανέβει όλα αυτά τα βουνά, μέχρι που είχα φτάσει στο τέλος και δεν είχα κάτι άλλο να ανέβω...Τώρα τα βλέπω όλα αυτα από μακριά και καταλαβαίνω πόσο δύσκολο ήταν και πόση πίεση υπήρχε και πόσο άξιζε όλη αυτή η θυσία...

Αφού είχα κάνει το ταξίδι μου στην πιο όμορφη χώρα του κόσμου που δεν είναι άλλη από την Ελλάδα, και αφού έπεστρεψα στο νησί μου το όμορφο και ξεκουράστηκα, είδα την οικογένεια μου, τις φίλες μου γέμισα τις μπαταρίες μου, ένιωσα την ανάγκη να κάνω κάτι για έμενα κάτι δημιουργικό...Και έτσι και έκανα...

Ξέρετε όλοι έχουμε κάποια ξεχασμένα χόμπις και τα ξεχνάμε γιατί έχουμε άλλες υποχρεώσεις και τα βάζουμε στην ''λίσα αναμονής''... Εγώ φίλοι μου από παιδάκι μου αρέσε η ζωγραφική...ζωγράφιζα ότι έβλεπα, πάντα μου άρεσε και πάντα θυμάμαι να ζωγράφιζα...Ποτέ δεν είχα πάει σε δάσκαλο ζωγαφικής, αν και ήθελα...Και ετσι ξαφνικά άρχισα πάλι να ζωγραφίζω...

Η ζωγραφική είναι πολύ ωράιο και δημιουργικό χόμπι...Σε ηρεμει, ζωγραφίζεις ότι ονειρεύεσαι και ότι φαντάζεσαι είναι ότι πιο δημιουργικό έιχα κάνει όλο μου το καλοκαίρι...!! Πηρα καμβά και μπογιές και άρχισα να ζωγραφίζω,  ζωγράφιζα ότι ονειρευόμουν εκείνη την στιγμή...όλη αυτή η πίεση του χρόνου μου είχε βγει σε δημιουργιότητα και ένα πάθος για αυτό το χόμπι που το είχα ξεχασμένο...Ξεκουράζει το μυαλό και ταυτόχρονο το δουλέυει και του δίνει εντολή να ονειρεύεται και να εισαι εκει 100%, όταν όμως έπιανα τον εαυτό μου να είναι αλλού να σκέφτεται άλλα πραγματα δεν μπορούσα να δημιούργισω...Αυτό το καλοκαίρι ήταν ότι πιο ωραίο είχα κάνει, ίσως να μην ήταν όπως το φανταζόμουν το καλοκαίρι μου αλλά η ζωγραφική ήρθε να μου κάνει την φαντασία είκονα, και κάπως έτσι το έζησα λίγο όπως το φαντάστηκα...

...Σίγουρα έχετε πολλά χόμπις και τα έχετε ξεχασμένα όπως έμενα, κάποιοι βέβαια έιναι πιο τυχεροί και κάνουν το χόμπι τους επάγγελμα...Πότε δεν είναι αργά να κάνετε ότι σας αρέσει και πιστεύετε ότι είναι δημιουργικό, νιώθετε δημιουργικοί και σας προσφέρει ηρεμία και ξεκούραση...! Να αφιερώνετε χρονο σε αυτά, γιατί είναι μέρος του εαυτού σας...όσο πιεσμένοι και να είστε να έχετε 1-2 ώρες την εβδομαδα το λιγοτέρο αφιερωμένη σε κάτι που σας αρέσει...γιατί στο τέλος περνάει ο καιρός με τις υποχρεώσεις και δεν το καταλαβαίνουμε...μέρος του εαυτού μας και της ψυχικής μας ηρεμίας...μην τα παραμελειτε...

''Today is life-the only life you are sure of. Make the most of today. Get interested in something. Shake yourself awake. Develop a hobby. Let the winds of enthusiasm sweep through you. Live today with gusto '' - Dale Carnegie

Και τωρα τι;;;;

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω τι ήρθα να γράψω σήμερα - απόψε, αλλά ας γράψω και ότι βγει...

Σας έχει τύχει ποτέ να είστε σε μια φάση που να μην ξέρετε τι να κάνετε με εσάς, με την ζωή σας; Να σας ρωτάνε όλοι ''Και τωρα τι θα κανεις...'' και να μην ξέρεις τι να απαντήσεις; Ε, λοιπόν σε τέτοια φάση είμαι φίλοι μου...

Πριν 1 μήνα περίπου στις 16/5/2014 είχα την τελευταία μου υποχρέωση στο πτυχίο μου... Μόλις τελείωσα το viva μου, κατι σαν συνεντευξη για την πτυχιακή μου, και μου λέει ο αγαπημένος μου καθηγητης ''Τhat's it - Well done you are graduate now'' δεν μπορώ να σας περιγράψω πως έχω νιώσει...Ήμουν πολύ ευτυχισμένη, δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι τελειώσε το πτυχίο, το πιο ωραίο μου ταξίδι έφτασε στο τέλος, που και ακόμα δεν μπορώ να το σκέφτομαι ότι υπάρχει πιθανότητα να μην ξαναπάω πίσω...Είχα κάνει ένα από τα ατελείωτα όνειρα μου πραγματικότητα! Ήμουν πολύ χαρούμενη εκείνη την ημέρα και δεν ήθελα να μου την χαλάσει κανένας...

...Πριν από αυτήν την ημέρα είχα ένα ιντερβιου για διατροφολογος στο Πανεπιστήμιο του Κόβεντρι. Με την παρουσιάσή μου και με αυτά που είχα πει ήμουν πολύ ικανοποιημένη με τον εαυτό μου και νόμιζα ότι θα με έπαιρναν...Δυστυχώς η απάντηση ήταν ΟΧΙ για άλλη μια φορά μου κλεινουν την πόρτα...Είχα απογοητευτεί πάρα πολύ, νόμιζα ότι θα με έπαιρναν και όταν είδα την απάντηση δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο άσχημα είχα νιώσει...Και κάπως έτσι έμεινα με την απορία - ΤΙ ΚΑΝΩ ΤΩΡΑ;;;

Ξέρετε δεν είχα σκεφτεί την απορρίψη, πίστευα ότι ένα από τα πέντε πανεπιστήμια θα με δεχόντουσαν και δεν έψαξα να βρω εναλλακτική λύση, γι αυτό έπεσα από τα σύννεφα, προσγείωθηκα στην Γη και ψάχνομαι...Ψάχνω να βρω τον δρόμο μου...!

...δεν ξέρω αν αυτό που θα ακολούθησω τώρα είναι το σωστό για μένα, αλλά ξέρω ότι θα είμαι ένα βήμα πίσω από το να γίνω διατροφολογος που το θέλω τόσο πολύ. Εχω ακούσει πολλές συμβουλές τις έβαλα όλες κάτω και πάλι άκουσα την καρδιά μου, που δεν νομιζω να με προδώσει...Προτιμω  να επιλέγω εγώ τα λάθη μου, παρά οι άλλοι...

...Βασικά δεν ξέρω γιατί γράφω τώρα κάτι, δεν έχω στο μυαλό μου τίτλο γι αυτο το ποστ. Παρόλα αυτά, όταν δεν ξέρετε τι σας γίνεται, τι θα κάνετε μετά αφού τελέιωσε κάτι και δεν ήρθαν τα πράγματα όπως τα ήθελες, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι πρώτο να ξεκουραστείς να κανεις κάτι άλλο να ξεκουράσεις το μυαλό σου και όταν θα είσαι έτοιμος/η να μιλήσεις με κάποιον να το κάνεις να ακούσεις τι θα σου πει, αλλά ακου και την καρδούλα σου και τότε απόφασισε...Σώστο ή λάθος θα δείξει στο τέλος...Απλώς μην απογοητεύεσαι υπάρχουν πολλές εναλλάκτικές λύσεις που τις σκεφτόμαστε μετά αφού ''προσγειωθούμε στην Γη''....

Καλο σας βράδυ και θα σας πω αν το καινούργιο ταξίδι ήταν/είναι σωστό ή λάθος, ότι θα μάθω από αυτό είναι το μόνο σίγουρο...

Αλλάζουμε και αυτό φαίνεται...

Όσο μεγαλώνουμε λένε, αλλάζουμε και εσωτερικά και εξωτερικά... αλλοι λένε οτι ο άνθρωπος δεν αλλάζει...αλλά εγω πιστεύω ότι αλλάζουμε και αλλάζουμε πολύ μάλιστα...

Έχετε κοιτάξει ποτέ τον εαυτό σας στον καθρέπτη; Δεν εννοώ να δείτε πως είστε πριν βγείτε ή για να δείτε τα μαλλιά σας ή να βαφτείτε...αλλά να τον κοιτάξετε όταν δεν θα έχετε κάποιο λόγο και να πείτε 'Τι χάλια είναι αυτα;;' ή 'Πώς είμαι έτσι' γιατί συνήθως κοιταζόμαστε όταν δεν είμαστε καλά μέσα μας...! Όταν κοιτάζεσαι δεν βλέπεις διαφορά γιατί δεν μπορείς εσύ να καταλάβεις πόσο άλλαξες...Αλλά το καταλαβαίνεις όταν βάλεις μια φωτογραφία σου παλία, 1 χρόνο πριν, διπλά στο προσωπο σου βλέπεις πόσο έχεις αλλάξει...Μεγαλώνεις και αλλάζεις εξωτερικά και αυτό δεν πρέπει να σε φοβίζει...γιατί γινόμαστε πιο όμορφοι (από έξω), φαίνονται τα χρόνια που έζησες και πως τα έζησες... Όταν γίνεις παππούς ή γιαγιά ότι έχεις ζήσει αντανακλάται στο προσωπό σου...όλες οι ρυτίδες είναι τα χρόνια που έζησες και ίσα - ίσα πρέπει να τις αγαπήσεις και να μην σε φοβήζουν...Ίσως να λες ότι εγώ που να ξέρω από αυτα γιατί δεν είμαι και πολύ μεγάλη...απλώς σου λέω την άποψή μου...

...Καθώς όμως τα χρονιά κυλούν, όχι μόνο γινόμαστε πιο όμορφοι έξω...αλλά γινόμαστε και πιο όμορφοι μέσα μας...Κανείς δεν έχει γεννηθεί ούτε κακός αλλά ούτε και καλός! Ο χαρακτήρας και η προσωπικότητά σου φτιάχνονται στην πορεία...Όλα ξεκινάνε από την οικογένεια, μετά το σχολείο, μετα κοινωνία και μετα ΕΣΥ...γιατί στην τελική μένεις μόνος σου και αναθεωρείς καταστάσεις, έχεις ζήσει εμπερείες και φτάνεις στο ''ΕΣΥ'' να δημιουργήσεις τον εαυτό σου, αφού έχεις πάρει τις αρχές της οικογενείας σου, τις γνώσεις από το σχολείο σου, τις εμπειρίες που σου χάρησε η κοινώνια, τις επιτυχίες, τις αποτυχίες...και γίνεσαι αυτό που είσαι! Κανείς δεν σε μαθαίνει πως να είσαι, το μόνο πράγμα είναι ότι από καθέ τι παίρνουμε χαρακτηριστηκά και τα εφαρμόζουμε στον εαυτό μας είτε καλά είτε κακά, γιατί δεν γίνεται να τα έχουμε όλα καλά πάνω μας...

...Ποτέ δεν ησουν όπως είσαι σήμερα, γιατί δεν έχεις ζήσει όλα αυτά που σου συνεβησαν μέχρι σήμερα...Σήμερα είσαι πιο δυνατός, πιο όμορφος, πιο έμπειρος, πιο ώριμος από ποτέ και άλλα πολλά...

...Αλλά ξέρεις τι;;; Πάντα κρύβεις το παιδάκι που ήσουν κάποτε μέσα σου, όσο χρονών και να είσαι αυτό το παιδάκι πάντα θα είναι εκεί...πάντα και δεν το βγάζεις πάντα σε όλους ξέρεις γιατί;;; Γιατί μόνο ένας άνθρωπος θα σε αγαπάει γι αυτό που είσαι, μόνο ένας άνθρωπος θα σε αγαπάει για τα χρόνια που θα φαίνονται στο προσωπό σου και στο σώμα σου και δεν θα σου ζητά να αλλάξεις, γιατί μόνο ένας άνθρωπος θα σου βγάζει το πιο αγνό που έχεις μέσα σου...και αυτό το παιδάκι επειδη ίσως να είναι πολύ ή λίγο ''ευθραυστο'', μην το δείξεις σε όλους...οι άνθρωποι πληγώνουν...

...Να θυμάσαι πάντα αυτό που λένε ''Οσο πας και ομορφαίνεις...''
 και δεν το λένε για την εξωτερική σου εμφάνιση μόνο...αλλά και για το μέσα σου...γιατί αυτό γίνεται πιο όμορφο όσο μεγαλώνεις, γιατί όσο χρονών και να είσαι αυτό ομορφαίνει και το έξω σου στην τελική γιατι...

...το ωραίο πρόσωπο δεν είναιο το περιποιημένο, αλλά όταν έχει την καλοσύνη της ψυχής και αυτό αντανακλάται...


 “Youth can not know how age thinks and feels. But old men are guilty if they forget what it was to be young.” - J.K.Rowling


 “Age should not have its face lifted, but it should rather teach the world to admire wrinkles as the etchings of experience and the firm line of character.” - Clarence Day


...μάθε να αγαπάς και να αποδέχεσαι τον εαυτό σου όπως ήταν, όπως είναι και όπως θα γίνει...γιατί ποτέ δεν θα γίνεις όπως ήσουν πριν ένα χρόνο,δυο τρία και πάει, και ποτές δεν θα γίνεις στο μέλλον όπως είσαι σήμερα...γιατί τώρα άν δεις μια φώτο σου θα καταλάβεις τι εννοώ και εξωτερικά αλλά και εσωτερικά...

Καλό βραδύ φίλοι μου...

Τιποτα δεν ειναι πιο σοβαρο απο την υγεια...

Υγεία λοιπόν...Τι πιο σημαντικό από την υγεία...

Όταν ημουν μικρή (εφηβη να το διευκρινίσω), ήθελα ακριβά ρούχα, παπούτσια, τσάντες, ήθελα να γίνομαι "αποδεκτή" από τους άλλους γιατί νόμιζα ότι αν φοράς ακριβά ρούχα έχεις φίλες...Ποτέ ως τότε δεν είχα σκεφτεί τι γίνεται αν αρρωστήσεις;; Μέχρι που έγινα 18 χρονών να καταλάβω τι έχει αξία στην ζωή...

Όταν ένας πολύ δικός μου άνθρωπος αρρώστησε σοβαρά...Μια από τις πιο σοβαρές ασθένειες...ΚΑΡΚΙΝΟΣ...! Όταν ακούω αυτή την λέξη, αντι να μου έρχεται στο μυαλό το ζώδιο ή το ζωό, μου έρχεται ο ΘΑΝΑΤΟΣ...Και πιστεύω όχι μόνο σε εμενα...

...Από τότε λοιπόν αναθεώρισα πολλά πράγματα...έβλεπα αυτόν τον άνθρωπο να παλεύει για να ζήσει, ήταν ευτυχισμένος και αισίοδοξος και έδειχνε σε όλους πως τίποτε δεν τελείωνει αν δεν παλέψεις και αν δεν είσαι δυνατός και αισίοδοξος...

...ΥΓΕΙΑ είναι πολύτιμη...χωρίς αυτήν δεν έχεις ούτε ρούχα, ούτε παπούτσια, ούτε τσάντες ούτε τίποτα...Αυτός ο άνθρωπος μου δίδαξε γιατί ζούμε, και ζούμε γι να είμαστε ευτυχισμένοι με αυτά που έχουμε και όχι γι αυτά που δεν έχουμε...μου έμαθε να ειμαι χαρούμενη και όχι να έχω πλαστή χαρά από υλικά αγαθά! Μου έμαθε ότι όλα λύνονται αν σκέφτεσαι θετικά και είσαι ψυχικά υγειής...μου έμαθε ότι η υγεία είναι το πιο ακριβό πράγμα έχουμε γιατί χωρίς υγεία δεν έχεις ζωή...και το μόνο που ξυπνάμε το πρώι είναι θαύμα και πρέπει να είμαστε ευγνόμων από τον Θεό που μας δίνει αυτό το δώρο κάθε πρωί...