Και κάπου εδώ όλα τελειώνουν...

Πωπω πόσο καιρό έχω να γράψω;; Αρκετό...

Και κάπου εδώ όλα τελειώνουν λοιπόν...

Ας το πάρουμε από την αρχή...Πρίν5.5 χρόνια, μικρούλα τότε,18 χρονών,  πήρα την μεγαλύτερη απόφαση που είχα πάρει ποτέ και ήρθα στην Αγγλία για σπουδές. Θυμάμαι τότε ενθουσιασμός, ανυπομονησία, αγωνία για το άγνωστο, θα μου αρέσει δε θα μ'αρέσει; Και τελίκα περάσανε 5.5 χρόνια χωρίς να το καταλάβω...

Εντάξει δεν ήταν και τίποτα φανταστική η ζωή μου εδώ, αλλά έχω περάσει ωραία...Κάτι να θυμάμαι και να λέω σαν φοιτήτρια δεν έχω, αλλά το τελευταίο έτος, φέτος δηλαδή πέρασα τέλεια...Είχα αλλάξει πόλη, ποτέ δε την αγάπησα όμως, και ποτέ δε μου άρεσε όσο αγαπούσα το ομορφο Ντάρμπι...Δεν είχα νοιώσει ποτέ οικεία σ'αυτή την πόλη, ένοιωθα πάντα ξένη και ανεπιθύμητη...Τις πρώτες μέρες δεν περνούσα καθόλου καλά, ήθελα να φύγω, ήμουν σε ένα δωμάτιο 8χ8 και έκλαιγα, μέχρι που γνώρισα 5 φανταστικούς ανθρώπους...

Αυτοί οι 5 άνθρωποι με κρατούσαν εδώ, είχαμε δεθεί με τέτοιο τρόπο που δε το περίμενα ότι θα γινόταν...Στην αρχή ήμουν λίγο απομακρισμένη γιατί δεν ήθελα να δεθώ και μετά να πρέπει να τους αποχαιρετήσω για πάντα, αλλά μετά είπα ''τι βλακίες είναι αυτές που κάθεσαι και σκέφτεσαι, ποτέ δεν χάνεσαι με ανθρώπους που αγαπάς...''! Αυτοί οι 5 άνθρωποι είναι οι φίλοι μου, όλοι διαφορετικοί μεταξύ τους αλλά τους αγάπησα όλους ξεχωριστά...!

Είχαμε περάσει πολύ ωραία...Τι να πρωτοθυμηθώ; Που πηγαίναμε στην βιβλιοθήκη και κάποιες φορές παίζαμε αντί να διαβάζουμε; Που ξενυχτούσαμε εκεί και όταν πεινούσαμε πηγαίναμε στου Γίαννη για να παραγγείλουμε πίτσα; Τις ατελείωτες ώρες για καφέ και τις πιο χαζές συζητήσεις μέχρι τις πιο σοβαρές περι πολιτικά...Που παίζαμε ''πες βρες'' τα βράδια και λέγαμε κοτσάνες, που κοιμόμασταν μαζί στην εξεταστική, που μαγειρεύαμε, που γελουσαμε με βλακίες, και άλλες φορές κλαίγαμε, που κάναμε Πάσχα μαζί...! Που παίζαμε the voice και γελούσαμε με τις φωνές μας, που παίζαμε Quizdom στο μάθημα μεταξύ μας...τόσα μικρά πράγματα, αλλά τόσες πολλές αναμνήσεις μου έχουν χαρίσει οι φίλοι μου! Πέρασα τέλεια μαζί τους! Ξέρω ότι δεν έδειξα το 100% του εαυτού μου και στεναχωριέμαι γι αυτό, αλλά θα δωθεί η ευκαιρία στο μέλλον, το ξέρω...

...Και έρχεται η στιγμή που σιγά - σιγά ένας ένας φεύγει και κάπου εδώ όλα τελειώνουν...Πως πέρασε ο καιρός δεν ξέρω, τόσο γρήγορα, πότε ήρθαμε και πότε φεύγουμε...Οι πρώτες αποχωρήσεις από τις δυο μου φίλες, τις φίλες που δεν θα ξεχάσω ποτέ, που μου έμαθαν πολλά πράγματα αν και δε τους το είπα ποτέ, η κάθε μια με τον τρόπο της...Τις αγαπώ και τις δύο, η μία τρελή για πάντα ''18χρονη'' και η άλλη πιο σοβαρή, η μια μαυρο η αλλη ασπρο και όμως ταιριάξαμε...

...Και έτσι θα φύγω και εγώ, και όλα τελειώνουν για μένα...Αν με ρώταγες πέρσι αν θέλω να γυρίσω πίσω στην Κύπρο θα σου έλεγα όχι είσαι τρελός; Φέτος όμως κουράστικα, μου έλειψαν οι δικοί μου άνθρωποι, το φαγητό όσο αστείο και να ακούγεται, ο καιρός γιατί ακόμα και ο χειμώνας στην Κύπρο είναι ωραίος...ίσως να φταίει και η πόλη που ποτέ δεν την αγάπησα...

...Η φοιτητική ζωή έφτασε στο τέλος της, 5.5 χρόνια αρκετά δεν είναι; Τελειώνει αυτό το ταξίδι, και το βιβλίο γράφει το τελευταίο του κεφάλαιο που ίσως να είναι και το πιο όμορφο με αυτούς τους 5 ανθρώπους...

...Ανάμεικτα συναισθηματα αλλά, μια καινούργια ζωή με περιμένει, λίγο αγνωστη μεν, αλλά ανυπομονώ...έτσι έιναι ότι κάτι τελείωνει κάτι άρχίζει...

...Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτά τα 5.5 χρόνια, και φυσικά δεν θε ξεχάσω ποτέ τους φίλους μου!

Αυτό αφιερωμένο σε αυτους...

Σας εύχομαι από την καρδιά μου ότι καλύτερο, ότι επιθυμείτε και πάνω από ολα να είστε χαρούμενοι και όπως σας έχω γνωρίσει...

Σας αγαπώ ελπίζω και εσείς και ευχαριστώ για τις υπέροχες αναμνήσεις...

Εις το επανιδείν λοιπόν...

Ραφαελα

H πιο ομορφη ημερα της ζωής μου...

Παρά την ηλικία μου, μπορώ να πω ότι έχω ζήσει την πιο όμορφη ημέρα της ζωής μου, και είμαι σίγουρη ότι θα είναι μια από τις πιο ωραίες στιγμές της ζωής μου...

Αυτή η ήμερα λοιπόν ήταν η ημέρα της αποφοίτησής μου...Περίμενα αυτή την ημέρα πολλά χρόνια, ονειρευόμουν αυτή την ημέρα από τότε που είχα γράψει έκθεση στην Δ' Δημοτικού 'Τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω', βέβαια άλλα είχα γράψει τότε, θυμάμαι αεροσυνοδός ήθελα να γίνω, αλλά δεν έχει σημασία, σημασία έχει ότι έκανα ένα παιδικό μου όνειρο πραγματικότητα...

...Ας αρχίσω από όλο το ταξίδι...Τα φοιτητικά μου χρόνια δεν ήταν και τα πιο ωραία, και ούτε ήταν όπως τα φανταζόμουν στην τρίτη λυκείου. Θεσσαλονίκη ήθελα να σπουδάσω, γιατρός ήθελα αλλά τελικά αλλιώς τα έφερε...Πάτρα περασα την δευτερη επιλογή μου Βιολογία πέρασα αλλά δεν ήθελα να πάω και έτσι αποφάσισα τελευταία στιγμή να έρθω στην Αγγλία και να σπουδάσω Βιολογία... Δεν μετάνιωσα ποτέ γι αυτή την απόφαση μου, έμαθα πολλά πραγματα όχι μόνο σπούδασα αλλά έμαθα τον εαυτό μου και άλλαξα τρόπο σκέψης σε πολλά πράγματα και φυσικά άλλαξα προτεραιότητες και αξίες στην ζωή μου!

...Δεν θυμάμαι κάτι όμορφο να έχω περάσει, εννοώ εμπειρίες να έχω ζήσει στα φοιτητικά μου χρόνια, δεν έχω κάτι να θυμάμαι και να λέω όταν μεγαλώσω, παρά μόνο διάβασμα, διάβασμα και πάλι διάβασμα...Ίσως οι φίλες μου να περνάνε καλύτερα στην Θεσσαλονίκη που είναι αλλά εγώ κατάφερα να τελείωσω ένα, δύο, ίσως και τρία χρόνια πιο νωρίς από αυτές και να αρχίζω να βάζω τους επόμενους στόχους στην ζωή μου...

...Αφού πέρασα δύσκολα, πολύ διάβασμα, ξενύχτι και πολλές ώρες στην βιβλιοθήκη, ήρθε η ημέρα που περίμενα πιο πολύ στην ζωή μου!!! Ένιωθα περήφανη για τον εαυτό μου, ένοιωθα ευτυχισμένη, χαρούμενη δεν μπορούσα να περιγράψω με λόγια αυτό που ένιωθα εκείνη την ημέρα. Ανάμεικτα συναισθήματα...Μόλις έβαλα τον τύμβενο και το καπέλο έβαλα τα κλάματα, ήρθαν στο μυαλό μου όλα τα βράδυα που ξόδεψα για διάβασμα, όλες οι μέρες που ήμουν στην βιβλιοθήκη, οι διακοπές που θυσιάσα για να διαβάσω και να μην πάω στους δικούς μου στην Κυπρο, τα λεφτά που ξόδεψαν οι γονείς μου και όλοι οι κόποι μας...ήταν μια μέρα που ήταν μόνο ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ!! Είδα τους καθηγητές μου, είδα τις φίλες μου, τους συμφοιτητές μου και ήταν όλοι χαρούμενοι και περήφανοι για τον εαυτό τους!

...Πιο πολύ απόλα όμως χάρηκα τους γονείς μου. Χαμογελούσανε και ο λόγος ήμουν εγώ και όλοι μας οι κόποι! Ένιωθαν ικανοποιημένοι που τόσα λεφτά δεν πήγανε χαμένα! Ένοιωθαν περήφανοι για μένα...



Αυτή λοιπόν ήταν η πιο ωραία ημέρα της ζωής μου!!! Εύχομαι σε όλους να ζήσετε την πιο όμορφη ημέρα της ζωής σας και αυτή ημέρα να είναι ΔΙΚΙΑ ΣΑΣ ΜΟΝΟ, και να μην αφήσετε κανένα να σας την χαλάσει!!